به گزارش پایگاه عدالت خواهان"دکتر موسی نجفی - پژوهشگر تاریخ معاصر و تمدن در کانال تلگرامی خود در مطلبی با عنوان "ظهور پدیده نادر شاهی در سیاست امروز ایران !" نوشت:
نادر شاه افشار را به نوعی" مظهر توامان حماسه و فاجعه ملی"خوانده اند. نادر در قالب سردار ملی بعد از جانفشانی های زیاد ، سرانجام در سال ۱۱۴۲ هجری قمری افغانها را از ایران بیرون کرد و در سال ۱۱۴۸ هجری قمری پادشاه ایران گردید؛ اما در طی این شش سال از "سرداری ملی "به "مستبدی تندخو " مبدل گشت .
وی در اقدامی عجیب و نفرت انگیز ، مذهب شیعه را در ایران از رسمیت انداخت (دیگر شیعه مذهب رسمی کشور نبود) و شروع به سرکوب و قتل مخالفین نمود ؛ البته کشورهای همسایه از هند و قفقاز نیز از کشتارهای بیرحمانه وی در امان نماندند ، چنانکه در کشتاری فجیع سی هزار نفر را در دهلی پایتخت هند به قتل رساند .
در تحلیل این تناقص عجیب و چرخش افراطی میتوان دلایل زیادی را ذکر نمود ، ولی به دو دلیل مهم در اینجا اکتفا می نماییم :
*نادر هر چند در نظامیگری نابغه و مبتکر و در تراز ژولیوس سزار و ناپلئون بناپارت بود ولی در فهم فرهنگی و سیاست ، نابلد و ناکارآمد و ناپخته عمل می نمود!! دیگر اینکه نادر به نوعی "مالیخولیای قدرت " دچار شده و رویای امپراطوری مشرق اسلامی را در مقابل عثمانی ها در سر می پروراند؛ برای همین هم به فتوحات و قتل عام همسایگان و تغییر مذهب در ایران دست زد. وی در یکسال قبل از کشته شدنش به مناسبتی در روز عاشورا در اصفهان کارناوال شادی به راه انداخت !!! و در نهایت این قهرمان ملی با سرنوشتی شوم و عمر پادشاهی کوتاه دوازده ساله در سال ۱۱۶۰ هجری قمری کشته شد ۰ "پدیده نادر شاهی" از این جنبه شاید در سیاست ایران عبرت آموز باشد که میراث وی ، عمر حکومتی کوتاه ، همراه با شیرینی و امید اولیه و تلخی و نفرت ثانویه همراه بوده است .
*اما هر چند امروز از شخصیتی در اندازه نادر در سیاست ایران خبری نیست ولی در ابعاد کوچکتر میتوان "نادرک هایی " را شاهد بود که دوره اولیه ، شیرین و جذاب و مردمی بوده ولی در دوره دوم با افراط و یا تفریط و تحلیل های غلط و گاه سودای بازگشت به قدرت ، به فرهنگ اصیل و عمیق جامعه توجه نکرده و عمر سیاسی خودشان را کوتاه نموده ، از چشم و دل ملت افتاده و "اقبال " مردمی آنان به "ادبار" مبدل گشت. حماسه آفرینان دوم خرداد ۱۳۷۶ و سوم تیر ۱۳۸۴ انشاالله بیشتر تاریخ زندگی نادر را بخوانند !!!.
*نادر هر چند در نظامیگری نابغه و مبتکر و در تراز ژولیوس سزار و ناپلئون بناپارت بود ولی در فهم فرهنگی و سیاست ، نابلد و ناکارآمد و ناپخته عمل می نمود!! دیگر اینکه نادر به نوعی "مالیخولیای قدرت " دچار شده و رویای امپراطوری مشرق اسلامی را در مقابل عثمانی ها در سر می پروراند؛ برای همین هم به فتوحات و قتل عام همسایگان و تغییر مذهب در ایران دست زد. وی در یکسال قبل از کشته شدنش به مناسبتی در روز عاشورا در اصفهان کارناوال شادی به راه انداخت !!! و در نهایت این قهرمان ملی با سرنوشتی شوم و عمر پادشاهی کوتاه دوازده ساله در سال ۱۱۶۰ هجری قمری کشته شد ۰ "پدیده نادر شاهی" از این جنبه شاید در سیاست ایران عبرت آموز باشد که میراث وی ، عمر حکومتی کوتاه ، همراه با شیرینی و امید اولیه و تلخی و نفرت ثانویه همراه بوده است .
*اما هر چند امروز از شخصیتی در اندازه نادر در سیاست ایران خبری نیست ولی در ابعاد کوچکتر میتوان "نادرک هایی " را شاهد بود که دوره اولیه ، شیرین و جذاب و مردمی بوده ولی در دوره دوم با افراط و یا تفریط و تحلیل های غلط و گاه سودای بازگشت به قدرت ، به فرهنگ اصیل و عمیق جامعه توجه نکرده و عمر سیاسی خودشان را کوتاه نموده ، از چشم و دل ملت افتاده و "اقبال " مردمی آنان به "ادبار" مبدل گشت. حماسه آفرینان دوم خرداد ۱۳۷۶ و سوم تیر ۱۳۸۴ انشاالله بیشتر تاریخ زندگی نادر را بخوانند !!!.
چه خوب شاعر توانسته آخرین شب قتل نادرشاه را وصف نماید :
سر شب ، سر جنگ و تاراج داشت
سحرگه نه تن ، سر ، نه سر ، تاج داشت
به یک چرخش چرخ نیلوفری
نه نادر به جا ماند و نه نادری!!
-- فاعتبروا یا اولی الابصار