دفتر رییس جمهور انتساب این جمله به آقای روحانی که "امام زمان (عج) هم قابل نقد است" را تکذیب کرد و نوشت "باور و اعتقاد به عصمت انبیاء و ائمه معصومین (ع) از مسلمات قطعی تشیع است". این چندمین بار است که ایشان حرفی می زند و پس از اعتراض اهل فن، انکار می کند و می گوید من نگفتم! در حالی که صوت و فیلم تک تک سخنان موجود است.

 

روحانی هفته گذشته در جمع مدیران وزارت اقتصاد گفته بود "مسئولان همه باید انتقاد بشوند استثنا ندارد. تمام مسئولین قابل نقدند، ما در کشور معصوم نداریم. حالا یک وقت امام دوازدهم ظهور کرد، آن‌وقت هم می شود نقد کرد".  این جملات صریح و پشت سر هم، جای تأویل و تفسیر باقی نمی‌گذارد. روحانی مدعی شده همه مسئولان بی استثنا حتی امام زمان قابل نقدند، اما حالا که صدای اعتراض علما بلند شده، به توجیه و تأویل روی آورده‌اند.

 

چرا انسان سخنی بگوید که در قافیه آن بماند؟! شما در نشست مدیران وزارت اقتصاد شرکت کرده‌اید، منطقا باید درباره کوتاهی در نظارت بر صندوق‌های سپرده گذاری که مردم را گرفتار کرده، یا 4400 تومان شدن قیمت دلار و دو رقمی شدن تورم و این قبیل مشکلات اقتصادی ناشی از سوء تدابیر توضیح بخواهید یا به عنوان مسئول دولت، درباره قبیل این مشکلات به مردم گزارش بدهید و عذر تقصیر بیاورید و قول بدهید رویکردهایی را که موجب نارضایتی و اعتراض مردم شده، اصلاح و جبران کنید. جمع مدیران وزارت اقتصاد آن هم پس از اظهار نارضایتی مردم از عملکرد دولت که جای نظریه بازی و بدعت تراشیدن در مقابل مقدسات مردم نیست.

 

برای چه با مقدسات مردم گلاویز می شوید و حرفی می زنید که زیر بار آن بمانید؟! آیا اکثریت وعده‌‌های اقتصادی شما برعکس از آب در آمده یا نه؟ یک کلمه بگویید اشتباه کردم که به نصایح صاحب نظران به ویژه رهنمودهای رهبر انقلاب اهتمام نورزیدم. بیراهه رفتن یک مصیبت است، و  فرافکنی، نپذیرفتن اشتباه و عدم اعلام اینکه برمی گردم و جبران می کنم، اتفاقی تلخ تر است. وقتی زمین و زمان را به هم می دوزید اما برای اشتباهات و قصور و تقصیرهای مسلم عذرخواهی نمی کنید، اتفاقاً مفهوم پنهان در پشت این روحیه، خودشگفتی و خودمعصوم پنداری است.

 

                                        دانلود فیلم