به گزارش پایگاه عدالت خواهان" : از زمانی که خبر افزایش 70 درصدی دریافتی نمایندگان مجلس را از سال آینده شنیده‌‌ام 15 ساعت می‌‌گذرد و در این دقایق پارادوکس‌‌های مجلس دهم خاطرم را آزرده است. از قرار معلوم کمیته بودجه نویسی مجلس برای افزایش حقوق نمایندگان از مبلغ 5 میلیون و 800 هزار تومان به 10 میلیون تومان به توافق رسیده و قرار است بودجه هزینه‌‌های جاری آنان نیز تا سقف 15 درصد افزایش یابد.

وقتی از هزینه‌‌های جاری حرف می‌‌زنیم مراد پول چای و قند نیست، طبق اذعان تعدادی از نمایندگان و مستندات موجود هزینه دفتر نمایندگی در تهران 4 میلیون و در سایر حوزه‌‌های انتخابیه 2 میلیون تومان است، نماینده 3 میلیون تومان برای پرداخت حقوق راننده‌‌اش پول می‌‌گیرد و 3 میلیون دیگر از باب داشتن مسئول دفتر و محافظ! برای تهیه مسکن 200 میلیون رهن می‌‌گیرد و ماهی 6 میلیون تومان نیز ردیف اجاره بهاء برای نماینده اختصاص می‌‌دهند! حال بگذریم که ماهیانه 2 میلیون تومان نیز چه به حوزه انتخابیه‌‌اش سرکشی کند یا خیر، برای پروازهای داخلی‌‌اش پول می‌‌گیرد.

در کنار این پرداخت‌‌ها، هزینه‌‌های دریافتی با عناوینی همچون نگهداری خودرو، پروازهای خارجی و پاداش‌‌ها را هم جمع بزنید، مجموع دریافتی نماینده در ماه به چیزی حدود 32 میلیون تومان می‌‌رسد. نکته تامل برانگیز ماجرا اینجاست که چندین نماینده از جمله طیبه سیاوشی دریافت این مبالغ در ماه را تائید کرده‌‌اند و عده‌‌ای دیگر از وکلای ملت زیر همه چیز زده‌‌اند و علاوه بر آنکه افزایش دریافتی‌‌هایشان را تکذیب نموده‌‌اند، دریافت همین مبالغ کنونی را هم از اساس کذب خوانده‌‌اند.

اینکه در مجلس چه خبر است که به یک نماینده این پول‌‌ها را می‌‌دهند و به نماینده‌‌ای دیگر این حقوق پرداخت نمی‌‌شود، مسئله‌‌ایست که ما از آن بی‌‌خبریم و این مشکل را وکلای ملت باید در بین خودشان حل کنند اما افزایش دریافتی نمایندگان از محل بیت‌‌المال و این همه ریخت و پاش، موضوعی نیست که بتوان از کنار آن ساده گذشت.

در روزگاری که دولت و مجلس هم‌‌صدا با یکدیگر قطع یارانه 30 میلیون ایرانی را در بوق و کرنا کرده‌‌اند و پرداخت 45 هزار تومان درماه را به مردم، مصیبت عظما می‌‌پندارند، افزایش یک درصدی دریافتی نمایندگان را می‌‌توان ظلم آشکار و خیانت علنی به آراء ملت خواند.

پیشنهاد می‌‌کنم همین الان اهالی قلم و رسانه تلفن‌‌شان را بردارند و با تک تک نمایندگان حوزه انتخابیه‌‌شان تماس بگیرند، بلاشک در مجموع رقم‌‌های متفاوتی استخراج می‌‌شود چراکه در بین این نمایندگان که با احراز صلاحیت شورای نگهبان و آراء ملت بر کرسی بهارستان نشسته‌‌اند، نمایندگانی هستند که از گفتن حقیقت ابا دارند و به راحتی هرچه تمام دروغ می‌‌گویند.

نمونه‌‌اش نایب رئیس کمیسیون قضایی مجلس است که در گفت‌‌وگویی با همشهری با بیان اینکه از بابت نمایندگی‌‌اش حقوق دریافت نمی‌‌کند، عنوان کرده است: «بنده شخصا حقوق نمایندگی را دریافت نمی‌کنم و به‌عنوان یک قاضی همچنان از قوه قضاییه حقوق می‌گیرم چرا که حقوق دستگاه قضا به بنده 4 میلیون بیشتر از حقوقی است که مجلس به من می‌دهد.»

مفهوم مخالف صحبت‌‌های یحیی کمالی‌‌پور یعنی آنکه او از «موتورپول» مجلس استفاده و ماهیانه قریب به 20 میلیون تومان بابت تامین هزینه‌‌های جاری از محل بیت‌‌المال پول دریافت می‌‌کند و چون به حقوق نمایندگی 5 میلیون و 800 هزار تومانی راضی نیست، علی‌‌رغم حضور در کسوت وکالت مردم، از قوه قضائیه به خاطر قضاوت پیشین خود همچنان حقوق دریافت می‌‌کند.

رویه‌‌ای که برخی از اعضاء سه قوه در پیش گرفته‌‌اند مردمی را که روزی صاحب این انقلاب و نظام بودند و امروز از حداقل‌‌ها به دور مانده‌‌اند نسبت به آینده ناامید می‌‌کند و برای حل این مشکلاتی که در طول سال‌‌های اخیر لاینحل مانده است دیگر سکوت جایز نیست. خیلی‌‌ها از به‌‌کار بردن واژه مستضعف در میان جملات خویش واهمه دارند چراکه همواره در برابر مستضعفان، مستکبران قرار می‌‌گیرند و این برازنده جمهوری اسلامی ایران نیست لیکن در عمل قشری از ملت ایران در برابر چند درصد از مسئولان و دست‌‌اندرکاران نظام مستضعف مانده‌‌اند!