به گزارش پایگاه عدالت خواهان" نشریه «فارین پالیسی» روز شنبه در خبری اختصاصی از تصمیم دولت «دونالد ترامپ» برای انتصاب یکی از حامیان وی در یکی از سمت‌های کلیدی سیاستگذاری در قبال ایران و عراق خبر داده است.
بنا بر این گزارش، سه مقام وزارت خارجه آمریکا گفته‌اند که «اندرو ال. پیک» نظامی سابق و عضو تیم انتقالی وزارت خارجه دولت ترامپ قرار است به عنوان معاون جدید دستیار وزیر خارجه در امور ایران و عراق منصوب شود.
این در حالی است که وی هیچ سابقه‌ای در امور دیپلماتیک ندارد و به عنوان کارشناس مسائل ایران یا عراق هم شناخته نمی‌شود. تنها تجربه برجسته وی، فعالیت در حوزه اطلاعات نظامی و مشاوره در امور سیاست خارجی به سناتورهای جمهوری‌خواه است.
پیک جایگزین «کریس بکمیر» میشود که در حال حاضر به عنوان معاون دستیار وزیر خارجه در امور ایران مشغول به فعالیت است. بکمیر پیش از این حضور در این سمت، در دولت «باراک اوباما» معاون هماهنگ‌کننده سیاست تحریمی وزارت خارجه و مدیر شورای امنیت ملی در امور ایران بود.
دو منبع آگاه می‌گویند انتظار می‌رود وزارت خارجه آمریکا روز دوشنبه رسما انتصاب پیک را اعلام کند.
بنا بر این گزارش، از آنجا که با گذشت یک سال از شروع به فعالیت دولت ترامپ، هنوز بسیاری از پست‌ها در وزارت خارجه آمریکا خالی است، پیک فرصت و فضای کافی خواهد داشت تا به نحوی قابل توجه بر سیاست‌های خاورمیانه‌ای این کشور اثرگذاری داشته باشد.
فارین پالیسی نوشته است که از ابتدای دولت ترامپ، مقامات کاخ سفید در محافل خصوصی از نحوه مدیریت پرونده ایران توسط دیپلمات‌های کهنه‌کار وزارت خارجه آمریکا گلایه می‌کرده و حتی برخی اعضای شورای امنیت ملی آمریکا با بیان اینکه باید سیاستی تهاجمی‌تر در قبال ایران در پیش گرفت، با این دیپلمات‌ها به مجادله پرداخته‌اند.
سمت معاون دستیار وزیر بر خلاف سمت دستیار وزیر نیازی به دریافت تائیدیه از سنا ندارد. در حال حاضر خودداری کاخ سفید از اعلام نامزد برای بسیاری از پست‌های ارشد، موجب شده تا حدود نیمی از سمت‌های ارشد وزارت خارجه آمریکا خالی بماند. دو مقام وزارت خارجه آمریکا می‌گویند این مسئله به یکی از موارد مورد مناقشه میان کاخ سفید و این وزارتخانه بدل شده است.
پیک بین اکتبر ۲۰۱۶ تا ژانویه ۲۰۱۷ در تیم انتقالی ترامپ بوده و پیش از این در پایگاه «نیویورک آبزرور» که در آن زمان تحت مالکیت «جارد کوشنر» داماد و مشاور کنونی ترامپ بوده، یادداشت می‌نوشته است.
وی سال ۲۰۱۵ زمانی که مذاکرات هسته‌ای همچنان در جریان بود، در یادداشتی با عنوان «عدم توافق با ایران بهتر از یک توافق خوب است»، دیدگاهی تند علیه ایران مطرح کرده و مشکل واشنگتن با ایران را فراتر از مسئله هسته‌ای توصیف کرده است.
او نوشته است: «نهایتا، برنامه هسته‌ای ایران هرگز مسئله اصلی نبوده است. مسئله اصلی، خود ایران یا دستکم سیاست خارجی تهاجمی حکومت این کشور بوده است. از زمانی که رژیم روحانیون در سال ۱۹۷۹ در این کشور روی کار آمد، ایالات متحده و ایران درگیر رقابتی برای تسلط منطقه‌ای بر خاورمیانه بوده‌اند. ایران بزرگترین و قدرتمندترین کشور خاورمیانه است و منطق می‌گوید که باید قدرت مسلط خاورمیانه باشد. اما از آنجا که اهداف سیاست خارجی این کشور بر خلاف اهداف غرب است و حکومتی واپس‌گرا دارد، ایالات متحده برای مهار این کشور ائتلافی به همراه کشورهایی چون عربستان سعودی تشکیل داده است.»