سوال اینست که این سخن در این زمان حکمش چیست؟ چه چیز را قرارست برخ بکشند؟ مخاطب این سخن کیست؟ کدام کشور و کدام ملت عایدی اش از کیسه این دولت قطع شده است؟
نکند کمکی که مردم با نیت غزه و سوریه و غیره به کمیته امداد اهدا کردند را می خواهند کرمانشاه ببرند؟ اصلا مگر بجز مردم، دولت هم به کشورهای دیگر کمک مادی می کند؟ دقیقن روی سند بودجه نشان دهند این کمک ها کجاست؟
اصلن فرض کنیم دولت برای حمایت از زلزله زدگان مشکل مالی دارد و لازمست کمک به دیگر کشورها را موقتا قطع کند. سوال اینست که این اعلام نفعش چیست؟
می خواهند بگویند ما از آنهائی هستیم که بجای ناهار روز عاشورا، پولش را خرج جهیزیه نیازمند می کنیم؟
تلاش می کنند نشان دهند ما جزء همانهائی هستیم که بجای راه پیمائی اربعین و موکب زدن پولش را به فقرا می دهیم؟
می خواهند بگویند شعار "نه عزه و نه لبنان" خیلی هم بی ربط به ما نیست؟ شاید هم خواستند ضرب المثل جاهلی "چراغی که به خانه رواست..." را سر درست بگیرند؟
بنا نیست فرق "فقیر" را با "مظلوم" توضیح دهیم. نمی خواهیم بگوئیم انقلاب اسلامی و دستگیری محدود به جغرافیا نیست. نمی خواهیم بگوئیم کمک ما به دیگر کشورها از اعتقاد مان است نه خزانه پر و خالی مان. اشکالی هم ندارد؛ اگر پول ندارید موقتا قطع کنید. تنها یک سوال ساده داریم؛ در روز نابودی داعش و حمایت ایران از دیگر کشورها برای مبازره با تروریست چرا باید قطع حمایت از کشورهای مظلوم را در بوق و کرنا کنیم؟
شاید هم خواستیم کم کاری و اهمال مان در کرمانشاه را که صدای حامیان مان را هم درآورده است با علنی کردن این خبر جبران کنیم؟ اگر چنین است، مردم در این زلزله نشان دادند به دولت اعتماد ندارند. پول غزه و لبنان را هم کرمانشاه ببرند این آب رفته باز نمی گردد و مردم مصیب دیده برایشان سوت و کف نمی زنند.
نمی دانم؛ شاید هم سهو لسان است. خلاصه اینکه الفبای آداب سخنگوئی؛ سنجیده سخن گفتن است.