چند روزی است که مقایسه دو «نجف آبادی» ذهنم را درگیر کرده و تصور می کنم بهترین مثال برای اثبات زنده بودن و پیشرفت «انقلاب اسلامی»  مقایسه همین دو نجف آبادی است؛ «حسینعلی منتظری» و  «محسن حججی».

 

مقایسه زندگی این دو نفر به خوبی نشان می دهد حتی اگر بعد از 87 سال عمر، مبارزه با شاه و زندان رفتن قبل از انقلاب، تسلط کم نظیر بر فقه و نوشتن چندین جلد کتاب در اثبات ولایت فقیه و ... در دو دهه آخر عمر، مسیر دیگری انتخاب کنی و به خاطر علقه به نزدیکان و منسوبانت، از قتل و غارت و ظلم آنها بر مردم چشم بپوشی و حرفهای منافقین را در داخل کشور تکرار کنی، انقلاب منتظر تو نخواهد ماند بلکه تو باید از قطار انقلاب پیاده شوی!

 

و سالها بعد در همان شهری که به دنیا آمده ای و بزرگ شده ای و حتی تا سالها اعتبار و نام آن شهر با اسم تو پیوند خورده، جوانی 25 ساله معجزه ای می آفریند که یک ایران را تکان می دهد. تا جایی که امروز در ذهن  مردم ایران، «نجف آباد» با «حججی» معنا می شود، همان جوانی که  نه کتابی در اثبات ولایت فقیه نوشته بود و نه سن و سالش به او اجازه  میداد با شاه مبارزه کند و زندانی شود اما با رفتار مخلصانه و دست خط قبل از شهادتش به اندازه نوشتن چندین جلد کتاب در اثبات ولایت فقیه بر مردم اثر گذاشت: «از ولایت فقیه غافل نشوید و بدانید من به یقین رسیدم که امام خامنه ای نائب بر حق امام زمان است.»