به گزارش پایگاه عدالت خواهان"روزنامه «جوان» در صفحه ورزشی خود و در یادداشتی از «شیوا نوروزی» نوشت:
نبود نگاه یکسان به رشته‌های مختلف و تبعیض در پرداخت بودجه، پاداش و تأمین امکانات گلایه‌هایی است که بارها و بارها از سوی ورزشکاران و مربیان زیادی به زبان آمده، اما متأسفانه نه تنها تغییری در شرایط حاکم ایجاد نشده، بلکه هرچه زمان جلوتر می‌رود میزان تبعیض‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند.
کمبودهای ورزش ایران به یکی، دو مورد ختم نمی‌شود؛ کافی است نگاهی به وضعیت تیم‌ها و رشته‌های مختلف بیندازید و پای درددل ورزشکاران آنها بنشینید تا تنها با بخشی از کاستی‌های موجود آشنا شوید، کاستی‌هایی که به جزئی جدا نشدنی از ورزش تبدیل شده‌اند و مدال‌آوران مجبورند به نوعی با آنها کنار بیایند. در روزهای گذشته بحث تنگناهای معیشتی کاراته‌کارها و اعزام‌هایی که با خرج خود آنها انجام می‌شود، بازتاب زیادی در رسانه‌ها داشت. اینکه فدراسیون کاراته بودجه لازم را برای اعزام بهترین نفراتش به تورنمنت‌های بین‌المللی در اختیار ندارد، موضوعی مهم است که بررسی جدی‌ای را می‌طلبد. از آنجا که فدراسیون‌ها زیر نظر وزارت ورزش هستند و بودجه خود را از این نهاد دریافت می‌کنند باید از وزارت ورزش و مسئولانش پرسید که برای توزیع عادلانه منابع مالی بین فدراسیون‌ها و رشته‌های مختلف چه برنامه‌ای دارند؟ آیا اساساً قوانین یا اصولی برای پرداخت به موقع و بحق بودجه وجود دارد؟ البته برخوردهای متناقض آقایان واقعیت‌های دیگری را نشان می‌دهد. با اینکه مدال‌آوران و قهرمانان المپیک و پارالمپیک برای دریافت پاداش مصوب و وعده داده شده، چند ماه صبر کردند و در این مدت انتقادها و اعتراضاتشان هم راه به جایی نبرد، اما یک اعتراض کوچک و هماهنگ ملی‌پوشان فوتبال به سرعت از سوی وزارت پاسخ داده شد!
بعد از رویارویی با کره‌جنوبی بود که انتشار پستی هماهنگ از سوی همه ملی‌پوشان بازتاب‌های زیادی داشت. شاگردان کرش از بی‌توجهی‌ها و عدم پرداخت پاداش‌ها گلایه داشتند! با این تفاوت که آنها بعد از پیروزی و تساوی، پاداش‌های وعده داده شده را دریافت کرده و تنها پاداش معوقه‌شان که مربوط به صعود به جام جهانی بود را طلب داشتند. این انتقادها و تحریم حضور در جشن قهرمانی برای وزارت ورزش و جوانان کافی بود تا در کمتر از یکی، دو روز 2/5 میلیارد تومان به فدراسیون فوتبال کمک کند، مبلغی که تحت عنوان حمایت از تیم ملی و بالا بردن روحیه بازیکنان به حساب فدراسیون واریز شد. اگرچه ملی‌پوشان پرداخت هرگونه پاداش قبل از رویارویی با سوری‌ها را تکذیب کردند، اما باز هم نمی‌توان رفتار یک بام و دو هوای مسئولان را نادیده گرفت. برای موشکافی رفتارهای متناقض توجه به برخی نکات ضروری است. کمک میلیاردی وزارت ورزش در شرایطی به دست فدراسیون رسید که هم صعود تیم ملی به جام جهانی قطعی شد و هم فرصت زیادی برای روحیه دادن به تیم باقی نمانده بود.
در چنین شرایطی پرداخت 2/5 میلیارد به فدراسیون فوتبال به این معناست که اعتراض ملی‌پوشان فوتبال بلافاصله نتیجه می‌دهد، اما سایر رشته‌ها از این اثربخشی محروم هستند. چطور می‌شود که صدای انتقاد ورزشکاران فوتبال به سرعت به گوش مسئولان می‌رسد، اما قهرمانان زیادی از رشته‌های مختلف سال‌هاست که از بی‌مهری‌ها و کاستی‌ها می‌نالند و گوش شنوایی هم وجود ندارد. در اینکه تیم ملی فوتبال با رهبری کرش خوش درخشید و صعودی قدرتمندانه و بدون دغدغه به جام جهانی را تجربه کردیم شکی نیست، منتها عملکرد سایر رشته‌های مدال‌آور را نباید فراموش کرد. در بازی‌های آسیایی و المپیک رشته‌های رزمی، کشتی، وزنه‌برداری و چند رشته مدال‌آور دیگر پرچم کشورمان را بارها به اهتزاز درآورده‌اند، در حالی که در همه این افتخارات جای فوتبال خالی بود. بی‌توجهی به مدال‌آوران در عملی کردن وعده‌ها نکته حائز اهمیت دیگری است که نگاه تبعیض‌آمیز را به حداکثر می‌رساند. تدارکات در نظر گرفته شده برای فوتبال با امکانات و تدارکات کل ورزش ایران هم قابل مقایسه نیست.
درست است که برای جا نماندن از فوتبال حرفه‌ای باید پا به پای دنیا پیش برویم، اما در سایر رشته‌ها هم چنین شرایطی حاکم است. ضمن اینکه برای فوتبال پروازهای اختصاصی، هتل‌های درجه یک و پاداش‌های مکفی در نظر گرفته می‌شود، در حالی که ورزشکاران سایر رشته‌ها خواب چنین حمایت‌هایی را هم نمی‌بینند؛ با هزینه شخصی اعزام می‌شوند، در خیابان استراحت می‌کنند و در نهایت هم دست پر به کشور باز می‌گردند و آقایان با مدال‌هایشان پز می‌دهند. فاصله طبقاتی در ورزش ایران شدیدتر از گذشته شده و نیاز شدیدی به رعایت انصاف و عدالت بین ورزشکاران مختلف احساس می‌شود./فارس
انتهای پیام/