به گزارش پایگاه عدالت خواهان"تاکنون فیلم های مبتذل بسیاری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز گرفته است و راهی شبکه نمایش شده است اما راه حل وزارت ارشاد و سازمان سینمایی برای کاهش تأثیر منفی برخی از فیلم‌ها، تعیین محدودیت سنی است. یعنی به جای اینکه فیلمی که دارای مضمونی خلاف اخلاق است را به طور کلی از نمایش باز دارند، آن را فقط برای گروه‌های سنی خاصی، ممنوع می‌کنند. اخیرا نیز یکی از فیلم‌های کمدی، دچار چنین محدودیتی شده است و کودکان و نوجوانان از دیدن آن منع شده‌اند. اما آیا این حربه، نتیجه مطلوبی دارد؟
مهرداد معظمی، کارشناس سینما می‌گوید: «در تمام دنیا هیئت یا انجمن‌هایی وجود دارند که براساس فضای قانونی و فرهنگی کشورشان به روی فیلم‌های سینمایی نظارت دارند و به هر یک از تولیدات درجه‌ای برای نمایش اعطا می‌کنند. درکشور ما نیز با توجه به چارچوب‌های فرهنگی و اخلاقی، لزوم دقت بیشتری بر محتوای فیلم‌های سینمایی وجود دارد و به همین خاطر در سال‌های پس از انقلاب تعدادی از فیلم‌ها دچار معذوریت در نمایش شده‌اند. هرچند تعداد این آثار به نسبت کل آثارسینمای ایران عدد بسیار ناچیزی است.»
وی می‌افزاید: «در سینماهای ایران درجه بندی آن گونه که در سینماهای دنیا اعمال می‌شود قابل کنترل و نظارت نیست؛ بهتر است اگر وزارت ارشاد قصد دارد فیلم‌هایی که مضامین خاصی را دنبال می‌کنند و به نوعی در ارائه مضامین و محتوا نسبت به آثار دیگر هنجارشکن هستند با محدودیت در اکران مواجه شوند. این نوع برخورد می‌تواند در جامعه هنری به نوعی بازدارندگی ایجاد کند تا فیلمساز اگر قصد دارد مخاطب بیشتری داشته باشد با موازین ایرانی اسلامی و بنا بر عرف جامعه پیش برود و هر مزاحی را دستاویز برای خنداندن مخاطب نکند.»
این نویسنده تصریح می‌کند: « با این حال موضوعی که در خصوص این مسئله نگران‌کننده است این است که اقدام شتاب زده و عجولانه و البته غیرکارشناسانه وزارت ارشاد دولت ، درباره درجه بندی سنی آثار سینمایی میانبری باشد برای اکران آثار سخیف، غیر ارزشی و ضدملی که با پروپاگاندای رسانه‌ای که دولت متخصص آن است بتوانند راهی برای اکران این آثار که هیچ سنخیتی با نظام جمهوری اسلامی ندارند پیدا کنند. »
معظمی اظهار می‌دارد: « شاید مهم‌ترین مسئله‌ای که باعث خراب‌تر شدن حال امروز سینمای ایران شده است، غلبه نگاه کاسبکارانه در سینماست. نگاهی که فارغ از کیفیت آثار و رسالتی که سینما می‌تواند به دوش بکشد؛ به دنبال کسب درآمد بیشتر است. نگاهی که بدون شک مقداری از آن لازمه کار در سینماست ولی وقتی تبدیل به دغدغه اصلی شود؛ نتیجه‌اش وضعیتی می‌شود که در حال حاضر سینمای ایران گرفتار آن است؛ تولید حجم انبوهی از فیلم‌های ضعیف که صرفا به واسطه حضور چند بازیگر کمدی و البته قصه نیم‌بندی که بیشتر بر پایه شوخی‌های جنسی و غیرمرسوم پیش می‌رود، حالا تبدیل به یکی از اعضای جدایی ناپذیر سینمای ایران شده است. فیلم‌هایی که با ادامه روند فعلی در آینده نه چندان دور تبدیل به بخش اصلی سینمای ایران خواهند شد.»
این کارشناس سینما توصیه می‌کند: «دیگر زمان آن فرا رسیده تا مسئولین، این موج فراگیر در سینمای ایران را جدی بگیرند و برای مقابله با طبقه‌ای از اهالی هنر که به نام هنر در پی انباشت سرمایه خود به قیمت ترویج بی‌بند و باری هستند با تمام قدرت مقابله کنند. چرا که ادامه این روند بدون شک حاصلی جز فروپاشی فرهنگ و سینما نخواهد داشت.»