به نظر مي رسيد كه روحاني پس از انتخابات حاشيه ها را رها سازد و وارد مرحله عمل به وعده هاي اقتصادي و معيشتي شود ولي اينگونه نشده و او همچنان قصد دارد با دوقطبي كردن جامعه و حاشيه سازي از زيربار وعده ها شانه خالي كند.
به گزارش پایگاه عدالت خواهان" ، حدود يك ماه به زمان پايان دولت يازدهم و شروع دوره دوازدهم رياست جمهوري باقي مانده كه حسن روحاني مي بايست همچنان سكان هدايت كشور را در دست داشته باشد و به عنوان نفر دوم نظام جمهوري اسلامي اداره اجرايي ايران را به سرمنزل مقصود يعني اهداف برنامه ششم و سند چشم انداز برساند.
همچنين روحاني در كارزار انتخاباتي وعده هاي اقتصادي جديدي به ليست وعده هاي قبلي افزود.
او قول داد تا سال 1400 فقر مطلق در ايران را از بين ببرد، تحريم هاي غير هسته اي را مرتفع سازد و حدود 5 ميليون شغل ايجاد كند.
هرچند در هفته هاي اخير سعي شده تا عمل به وعده ها را به اما و اگرهايي سپرده شود ولي افكار عمومي انتظاري جزء عمل به شعارهاي اقتصادي روحاني ندارند و هرگونه اقدامي غير از آن، توجيه پذير نيست. ولي رويه اي كه از سوي حسن روحاني به عنوان رئيس جمهور منتخب در پيش گرفته شده، هيچ رنگ و بويي با رئيس جمهوري ندارد كه قصد دارد براي پيشرفت اقتصادي و توسعه كشور فعاليتي انجام دهد.
وي در روزهاي گذشته در سخنراني هاي خود به كرات زبان نيش و كنايه را انتخاب كرده و در اين بين رسانه هاي ضدانقلاب و كانال هاي وابسته به معاندين در شبكه هاي اجتماعي از چنين اظهاراتي استقبال كرده اند.
روحاني با مثال زدن از دوره زمام داري امام علي (ع)؛ به تمامي اركان نظام جمهوري اسلامي كنايه مي زند و تخريب پايه هاي اصلي گفتمان و ايدئولوژي ولايت فقيه همت گمارده است. او قصد دارد زمين بازي را از مطالبه وعده هاي اقتصادي توسط مردم و پيگيري شعارهايش در انتخابات تغيير داده و با حاشيه هاي هيجاني و شكل گيري موج هاي دوقطبي در فضاي رسانه اي و شبكه هاي اجتماعي، افكار عمومي را وارد اين فضا كند.
بي دليل نبود كه رهبر معظم انقلاب در ديدار با كارگزاران و مسئولان نظام جمهوري اسلامي تحولات سال 59 و تلاش ابوالحسن بني صدر در دوقطبي كردن جامعه را مثال زد تا نسبت به تكرار چنين رويه مضري براي جامعه وامنيت و منافع ملي كشور هشدار دهند. اما به نظر مي رسد اين رويه به عنوان راهبردي از سوي برخي درآمده تا راه براي اقدامات افراطي باز شود.
برخي از فعالين اصلاح طلب در تبليغات انتخاباتي به نفع حسن روحاني، سرنوشت اين انتخابات را نه براي 4 سال بلكه براي 40 سال آينده ايران در نظر مي گرفتند. به عنوان نمونه، سعيد شريعتي، يكي از محكومان فتنه 88 و عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت در گردهمايي اصلاح طلبان در يكي از استان ها گفته بود: "انتخابات 29 اردیبهشت ماه جاری انتخاب یک رئیس جمهور برای چهار سال نیست بلکه انتخاب یک راه برای 40 سال آینده است."
آنها با طرح چنين مسائل پوچي، سعي كردن تا آراي خاكستري و تحريمي را به سوي روحاني جذب كنند. معناي چنين سخني به معناي آينده نظام جمهوري اسلامي و انتخاب نفر اول نظام در سال هاي پيش رو است كه اصلاح طلبان و جرياني به نام اعتداليون بر سر آن برنامه ريزي كرده اند و به جاي آنكه به فكر اجراي برنامه هاي اقتصادي و اجرايي باشند، در فكر تصاحب و به انحصار درآوردن قدرت كشور هستند.
طرح وقيحانه اين موضوع از سوي اصلاح طلباني كه در سال 88 نظام و امنيت و منافع كشور را به باد دادند، گوياي اقدامات كاسبكارانه، طلبكارانه و انحصارطلبانه آنهاست. بي جهت نيست كه رئيس جمهور هم راستا با چنين طرح هايي، اظهارات شاذي را بر زبان مي راند تا خود را به عنوان نماد و رهبر اصلي جريان ميانه رو اصلاح طلب معرفي كند.
بنابراين مي توان دو هدف عمده را در طرح مطالب و اظهارات حاشيه اي از سوي حسن روحاني در نظر گرفت كه وي از يكسو قصد دارد نفر نخست جريان هاي تجديدنظرطلب جانمايي كند و در آينده سياسي ايران به عنوان آلترناتيو اصلي نقش بازي كند و از سوي ديگر، با طرح مسائل هنجارشكنانه و عبور از برخي خطوط قرمز، زمين بازي را از مطالبات اقتصادي به سوي بازي هاي سياسي سوق دهد و افكار عمومي را سرگرم چنين مسائلي كند.
بي جهت نيست كه با به راه افتادن موج جديد تحريم هاي اقتصادي و مالي آمريكا عليه كشورمان، حاشيه سازي ها از سوي رئيس جمهور و مقامات دولتي نيز افزايش يافته است تا با انحراف افكار عمومي و رسانه ها، پرداختن به تحريم هاي جديد از دستور كار خارج شوند.
تحريم هاي جديد آمريكا بر خلاف تعهدات اين كشور در برجام است و بدون ترديد نقض فاحش برجام محسوب مي شود. در كنار اين دونالد ترامپ تمامي معاهدات اوباما با كوبا را ملغي اعلام كرد و در عين حال خط و نشان هايي براي برجام كشيد. تمامي اين تحولات در حالي در سياست خارجي كشور صورت مي پذيرد كه ريئس جمهور و مقامات دولتي به جاي واكنش صريح به اين اقدامات، پاي مسائل حاشيه اي را پيش كشيده اند و اختلافات داخلي را دامن مي زنند.
از اينرو روحاني در سال هاي پيشرو مي بايست براي صيانت از جايگاه رياست جمهوري به عنوان مسئول امور اجرايي كشور، پا را از مسائل اصلي فراتر نگذاشته و دغدغه اي به جز پيشرفت و توسعه كشور و عمل به وعده هاي اقتصادي و معيشتي نداشته باشد؛چرا كه اوضاع اقتصادي و بيكاري جوانان در وضع بحراني به سر مي برد و هرگونه مماشات و حاشيه آفريني بي حاصلي منجر به فجايع اجتماعي و حتي امنيتي مي شود