مردم آیا جنگ می خواهند یا صلح، آسایش و رفاه می خواهند یا سیاهی و بدبختی، اینها شعارها و گزاره هایی بود که حسن روحانی در ایام انتخاباتی در رقابت با رئیسی و قالیباف بیان می کرد و خود را کبوتر صلح متصور می شد.

  به گزارش پایگاه عدالت خواهان"دوقطبی کاذبی که در کارزار انتخابات ریاست جمهوری به راه افتاده بود، روحانی را در یک قطب قرار داده بود که حضور او در پاستور باعث امنیت و ثبات کشور و دور شدن سایه جنگ خواهد شد و در سر دیگر این قطب آیت الله رئیسی و محمدباقر قالیباف حضور داشتند که ریاست جمهوری هر یک از آنها می توانست منجر به فشار بیشتر و برگشت سایه جنگ بر روی کشور شود. این دوگانه از سوی تیم تبلیغاتی رئیس جمهور مستقر تا روز انتخابات در رسانه ها و شبکه های اجتماعی دامن زده شد و باعث انحراف افکار عمومی از واقعیات شد.

به هرحال حسن روحانی توانست با هر حربه ای بود بار دیگر دوره خود را تمدید کند و کلید پاستور را در دست خود نگاه دارد. اما چگونه است که روحانی رئیس جمهور باقی ماند ولی هیچ تغییری نه در سیاست داخلی ایجاد شده و نه در سیاست خارجی کشور.

رئیس جمهور در اولین کنفرانس خبری خود وعده های اقتصادیش را  منوط به اما و اگرهای بسیاری کرد و در رابطه با ایجاد 950 هزار شغل در هر سال، عنوان داشت که براساس برنامه ششم اگر 770 هزار میلیارد تومان سرمایه تحقق یابد، این میزان شغل ایجاد خواهد شد!

با این وجود قرار بود با ریاست جمهوری روحانی فشاری بر کشور وارد نشود و سایه جنگی بر سر کشور مستولی نگردد. آیا خبر حضور مجدد روحانی در پاستور به کاخ سفید و کنگره ایالات متحده آمریکا نرسیده که سیاست تحریم ها را بدتر از گذشته بر کشور تحمیل می کنند.

آیا به مقامات آمریکایی اطلاعات نادرست منتقل شده و گمان می کنند ابراهیم رئیسی، رئیس جهور شده است.  درست زمانیکه طرفداران حسن روحانی در حال شادمانی در خیابان ها و میدان های شهرها بودند و به رقاصی و پایکوبی می پرداختند، عربستان سعودی قراداد نظامی و تسلیحاتی 460 میلیارد دلاری با آمریکا به امضا رساند. هدف اصلی این قراداد، ایران است.

سیاست تعامل و تنش زدایی دیپلماسی دولت یازدهم چه مولفه هایی دارد که کشورهای حاشیه ای و ذره ای خلیج فارس نیز به تهدید تهران می پردازند و در چند سال اخیر بزرگترین قرادادهای خرید تسلیحاتی شان را با کشورهای غربی منعقد کرده اند؟

هنوز مرکب انگشتان ایرانی ها پس از رای گیری خشک نشده بود که کنگره آمریکا تحریم های جدیدی را علیه ایران برنامه ریزی می کردند. کمیته روابط خارجی سنای امریکا طرح تحریم‌های جدید علیه ایران را بر سر برنامه موشکی این کشور تصویب کرد. 

موافقان این طرح در کمیته روابط خارجی سنای امریکا مدعی شده اند که ایران ضمن نقض حقوق بشر، از گروه های شبه نظامی حمایت می‌کند و با آنان سلاح می‌دهد و همچنین  برنامه موشک بالستیک را ادامه داده است. چندی پیش نیز وزارت خزانه‌داری امریکا نام دو مقام دفاعی ایران، یک شرکت ایرانی و اعضای یک شرکت چینی را در فهرست تحریم‌های خود قرار داد. امریکا مدعی است آزمایش‌های موشکی ایران ناقض قطعنامۀ 2231 سازمان ملل است.

آمریکایی ها تصویب و بررسی تحریم های جدید را به بعد از انتخابات ریاست جمهوری ایران موکول کرده بودند تا این طرح بر نتیجه انتخابات تاثیری نگذارد. با وجود آنکه روحانی همچنان رئیس جمهور ماند اما در سیاست های خصمانه آمریکا و غرب علیه ایران هیچ تغییری حاصل نشده و محاصره نظامی و اقتصادی کشور توسط آمریکا و شرکای منطقه ای اش ادامه یافته است.

فریب سایه جنگ و تحریم ها در آستانه انتخابات مهم ریاست جمهوری را می توان سیاستی عامدانه دانست که برای انحراف افکار عمومی از حقایق سیاست خارجی به کار گرفته شد. برای مقامات آمریکایی هیچ تفاوتی نمی کند که چه دولتی با چه رویکردهایی در ایران بر سر کار باشد، آنها به فشار و تحریم ادامه می دهند.

تنها تفاوتی که در دولت یازدهم و به احتمال زیاد دولت دوازدهم ایجاد شده و خواهد شد، این است که ایالات متحده آمریکا به خوبی به این نکته پی برده که دولت حسن روحانی تحت فشار و تحریم، امتیازات استثنایی به غرب ارائه می دهد و حاضر است به مانند تعطیلی برنامه هسته ای برای رفع صوری تحریم ها، برنامه های موشکی و دفاعی را نیز به تعطیلی بکشاند.

این پالس در ایام انتخابات و در مناظرات نیز به سوی غرب روانه شد و آنها را دچار محاسبات خصمانه ای دیگر کرده است. بی جهت نیست که پس از آن، تحریم های موشکی در سنای آمریکا به تصویب رسیده است.