به گزارش پایگاه عدالت خواهان" استان كردستان به علت نداشتن كارخانه‌هاي صنعتي و بي‌توجهي بخش دولتي به صنعت اين منطقه،‌ از استان‌هاي محروم كشور در بخش صنعت به شمار مي‌آيد. بعد از سال‌ها و ارائه طرح‌هاي مختلف قرار شد تا پايان برنامه چهارم كردستان صاحب كارخانه ذوب‌آهن شود تا اينكه در سال ۸۲ كارخانه ذوب‌آهن قروه به بهره‌برداري رسيد. در آن سال‌‌ها وضع توليد كارخانه بسيار مطلوب و در حال شكوفايي بود، اما از سال ۸۴ كم‌كم به دلايل مختلف وضع اين كارخانه رو به افول رفت.

سال 91 برای ذوب آهن کردستان سال خوبی نبود؛ این واحد صنعتی بعد از 9 سال در آستانه ورشکستگی قرار گرفت و در سال 92 کاملا تعطیل شد.

ذوب آهن که تعطیل شد خیلی از آرزوها سراب شد، جوانان بیکار شدند، چه بسا بسیاری از خانواده ها که در معرض طلاق قرار گرفتند شغل های کاذب روبه فزونی گرفت و چه بسا ورود به فساد ...و این معضل سال ها گریبان قروه را گرفت تا اینکه دولت تدبیر و امید نوید راه اندازی مجدد با توانی مضاعف را داد.

تلاش های استاندار کردستان در دولت تدبیر و امید روزهای خوبی را در انتظار ذوب آهن قروه نوید می داد، اما ذوب آهن جان تازه نگرفت و تنها اقدامات دولت تدبیر به دو بازدید و اظهارنظر منتهی شد:

03/08/1394

استاندار کردستان در سفر به شهرستان قروه به همراه رییس سازمان صنعت، معدن و تجارت از کارخانه تعطیل شده ذوب آهن کردستان بازدید کرد و گفت: با توجه به اینکه این کارخانه از امکانات زیرساختی برخوردار است دستور داد در اسرع وقت به سرمایه گذار جدید واگذار شود.

01/10/1394

عبدالمجید شریفی مدیر عامل شرکت ملی فولاد ایران در حاشیه بازدید از کارخانه راکد ذوب آهن کردستان در قروه، اظهار داشت: یکتیم کارشناسی به منظور بررسی امکان احیا یا تغییر کاربری کارخانه ذوب آهن کردستان به این استان اعزام می شود. این کارخانه در حال حاضر مشکلات بسیاری دارد که از آن جمله بالا نبودن ظرفیت تولید، به کارگیری تکنولوژی قدیمی و فرسودگی و آسیب جدی به بخش های اصلی آن از جمله کوره تولید است.

اما در حال حاضر بعد از گذشت 4 سال از دولت تدبیر و امید هنوز هم کارخانه ذوب آهن یک زمین متروکه با میلیاردها تومان سرمایه متروکه در حال فرسایش است. تنها وعده دولت تغییر کاربری این واحد صنعتی بود که به نظر می رسد با اقدامات انجام شده جز زمین فوتبال نمی توان انتظار تغییر کاربری دیگری داشت...

متاسفانه همه وعده های اشتغال زایی دولت با بی برنامگی در 4 سال طی شد و وزیران دولت کمترین زحمت را به خود ندادند که از صنایع ورشکسته بازدید و گزارش کار تهیه کنند و برای آنها اولوولیت نوسازی قرار دهند. هشدار