بر پایه این خبر وی یکی از اهداف خود برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم را کمک به ساختن یک اقتصاد ملی و مقاوم از طریق تجهیز منابع داخلی و افزایش تولید و کار برای جوانان اعلام کرده است.
همچنین کمک به بهسازی محیط زیست بحرانی کشور از طریق جهانی کردن خطر و درخواست کمک از دیگر اهدافی است که امیر احمدی مطرح کرده است.
به گزارش فارس وی چندی پیش در گفت‌وگویی تفصیلی بابیان اینکه «باید رئیس‌جمهور ایران شوم و بعد بمیرم» در پاسخ به سؤالی مبنی براینکه فکر می‌کنید به‌جز شما افراد دیگری با تابعیت آمریکایی بخواهند ثبت‌نام کنند؟ گفته بود من چنین فردی را که جاه‌طلب باشد در بین ایرانیان آمریکا نمی‌شناسم. برنامه انتخاباتی و زندگی‌نامه من در سایتم قرار دارد و یک نسخه از آن را به آقای روحانی داده‌ام.
هوشنگ امیراحمدی که به دلال رابطه با آمریکا شهره است متولد 1326 و از اهالی تالش است، وی از سال 1975 در آمریکا اقامت دارد و درحال حاضر نیز استاد دانشگاه راتگرز (دانشگاه ایالتی نیوجرسی) و مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه این دانشگاه است.
امیراحمدی در کنار «بیل کلینتون» (رئیس‌جمهور پیشین آمریکا)
هوشنگ امیراحمدی در کنار «دیوید کامرون»(نخست‌وزیر انگلیس)
هوشنگ امیراحمدی در کنار «دیوید کامرون»(نخست‌وزیر انگلیس)هوشنگ امیراحمدی در کنار «دیوید کامرون»(نخست‌وزیر انگلیس)
از راست: امیراحمدی، محمدجواد ظریف (نماینده ایران در سازمان ملل) و «شیرین عبادی» (از کارگزاران براندازی نرم در ایران) در نیویورک.
هوشنگ امیراحمدی در دهه 1990 با مادلین آلبرایت (وزیر امور خارجه دولت کلینتون).
دست‌خط زیر عکس، یادداشت یادبود آلبرایت برای این جاسوس CIA است.
«هوشنگ امیراحمدی» پیش از آنکه به ایران بازگردد، با پاسپورت آمریکایی‌اش به «اسرائیل» رفت تا با یکی از مقامات ایرانی‌الاصل و بلندپایة رژیم صهیونیستی در کاخ نخست‌وزیری درباره ماموریت جدیدش دیدار و مذاکره کند. در شهر «تل‌آویو» کسی جز «شائول موفاز» منتظر او نبود. موفاز اصلیت اصفهانی داشت و در تهران به دنیا آمد، اما در سال 1336 جزء نخستین گروه‌های یهودیان صهیونیست بود که برای زندگی به سرزمین‌های اشغالیِ فلسطین فرستاده شدند.
موفاز در جوانی به یکی از سران نظامی و امنیتی درجه یک صهیونیست‌ها تبدیل شد
و همیشه او را یک سیاستمدار تصمیم‌ساز در صحنه امنیتی اسرائیل می‌دانستند. سال 1378 به فرماندهیِ «ستاد کل ارتش اسرائیل» رسید
و در سراسر سال‌های 1381 تا 1385 وزارت دفاع رژیم صهیونیستی را در اختیار داشت.
«ایهود اولمرت» نخست وزیر اسرائیل در سال 1386 ابتدا «شائول موفاز» را به معاونت و سپس به جانشینی خود برگزید و وقتی «هوشنگ امیراحمدی» برای ملاقات او به کاخ نخست‌وزیری در تل‌آویو رفت، حتی از موفاز به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی تصدی پست نخست‌وزیری آینده رژیم صیونیستی نام می‌بردند؛ هرچند او به این سمت دست نیافت و همچنان در آرزوی رهبری یک رژیم جعلی است. بخشی از مذاکرات امیراحمدی و موفاز تا امروز محرمانه مانده و قسمت‌هایی از آن نیز قابل نشر نیست، اما محور گفت وگوهای این دو بر سر ارسال و دریافتِ «یک سیگنال جدید» از سوی ایران بود.
امیراحمدی در کنار «هیلاری کلینتون» وزیر پیشین امورخارجه آمریکا