به گزارش پایگاه عدالت خواهان"سرگیجه مدعیان اصلاحات درباره «استراتژی کاندیدای ضربه‌گیر» هر روز شدت بیشتری به خود می‌گیرد. روزنامه زنجیره‌ای آرمان دیروز در مطلبی با عنوان «گزینه حمایتی اصلاح‌طلبان؛ آری یا نه؟» نوشت: «هیچ انسان خردمندی نباید تمام تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار دهد. در جهان احتمالات همه چیز امکانپذیر است.
همان‌طور که آیت‌ا... هاشمی رحلت کرد، احتمال دارد که هر اتفاقی برای آقای روحانی هم بیفتد. پس باید همه احتمالات را لحاظ کنیم؛ بنابراین اکنون بحث قابل طرح این است که یک کاندیدای برجسته اصلاح‌طلب کنار آقای روحانی مطرح شود، اما اگر آقای روحانی مسیر خود را درست طی کرد و تا آخر در صحنه باقی ماند، آن کاندیدای قدرتمند اصلاح‌طلب در جهت جریان خود و تحکیم نظریات اصلاح‌طلبانه به نفع آقای روحانی کناره‌گیری‌کند و تمام آرای موجود را به سمت او در راستای یک دولت ائتلافی سوق دهد».
*همه مشغول دو قطبی‌سازی‌اند به جز دولت اعتدال!
روزنامه بهار در مطلبی با عنوان «نهی ناهیان» در استدلالی عجیب از اعلام حضور نامزدهای اصولگرا و تشکیل جبهه مردمی نیروهای انقلاب گرفته تا انتقاد ائمه جمعه از وضعیت بغرنج معیشتی مردم و رکود و تورم و بیکاری و نقد رئیس مجلس خبرگان درباره عملی نشدن اقتصاد مقاومتی را از مصدایق دو قطبی کردن جامعه در آستانه انتخابات 96 برشمرد و نوشت: «چنین تصوری از سیاست‌ورزی را می‌توان ریشه اصلی به وجود آمدن بحران 88 و دوقطبی شدن شدید جامعه در آن وقایع دانست».
این روزنامه در حالی هر گونه نقد یا انتقاد از عملکرد دولت و یا تحرک سیاسی برای ورود به انتخابات 96 از سوی جناح رقیب را به تلاشی برای دو قطبی کردن جامعه متهم کرده است که دولت محترم و حامیان تشکیلاتی و رسانه‌ای‌اش از ماهها پیش پروژه دوقطبی‌سازی را با هدف نجات خود کلید زده است و با طرح موضوعاتی همچون دعواي جنگ و صلح، معركه دولت قبل و دولت بعد، خيمه شب بازي موافق برجام-مخالف برجام و... به دنبال دو قطبی کردن فضای جامعه است چرا که اساسا برای دولتی که در ناكارآمدي ركورد زده، هیچ مسئله‌ای از این مهمتر نیست که در روز انتخابات، مردم در حالي پاي صندوق بروند كه «مسئله اصلي‌شان گم شده باشد.»
*تخصیص اعتبار به مسکن مهر در آستانه انتخابات!
روزنامه دولتی ایران دیروز در گفت‌وگو با قائم مقام وزیر راه و شهرسازی از اختصاص 1000 میلیارد تومان برای زیرساخت‌های مسکن مهر خبر داد و از قول وی نوشت: «800 میلیارد تومان از این اسناد خزانه اسلامی به وزارت نیرو داده می‌شود و 200میلیارد تومان دیگر به وزارت راه و شهرسازی. هدف تکمیل زیرساخت‌های آب، فاضلاب و برق مسکن مهر است تا بتوانیم هرچه زودتر واحدهای تکمیل شده را به متقاضیان تحویل دهیم»
در حالی که وزیر راه و شهرسازی با بی‌مهری به مسکن مهر، بارها آن را مزخرف نامیده بود، اکنون و در آستانه انتخابات، به فکر تکمیل واحدهای مسکن مهر و تخصیص اعتبار به آن افتاده است!
عدم آماده سازی و تحویل به موقع واحدهای مسکن مهر در دولت یازدهم موجب سردرگمی و اعتراض جمع زیادی از متقاضیان آن شده بود اما سؤال اینجاست که چرا دولت در ماه‌های منتهی به انتخابات تصمیم به رسیدگی به مسکن مهر و برطرف کردن دغدغه مردم گرفته است؟
*از «اقدام و عمل» گزارش بدهيد، بسم‌الله!
روزنامه جوان نیز طی گزارشی درباره استقبال از نامه معاون اول به رئيس خبرگان با عنوان " از «اقدام و عمل» گزارش بدهيد، بسم‌الله! " نوشت:
روزهاي پاياني سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» طبيعتاً بايد روزهاي گزارش دادن از عملكرد يك ساله دستگاه‌هاي ذي‌ربط در اين زمينه باشد.
دولت به‌جاي پاسخ به انتقادات در مورد عملكرد اقتصادي‌اش، در نامه‌اي به رئيس مجلس خبرگان راه گلايه از آيت‌الله جنتي را به دليل انتقادات در اجلاسيه خبرگان مي‌پيمايد و معاون رئيس‌جمهور حتي از انتظاراتش از رئيس خبرگان سخن مي‌گويد: «در پايان انتظار دارم که براي جبران حق تضييع شده خيل عظيم فعالان که با وفاداري به رهنمودهاي مقام معظم رهبري تلاش گسترده‌اي انجام داده‌اند، به نحو شايسته اقدام فرمايند» و در ابتداي نامه هم آورده كه «اينجانب با آگاهي از دستور جلسه اخير از طريق معاون امور مجلس رئيس‌جمهور، آمادگي براي حضور در اجلاس و پاسخگويي به نمايندگان محترم را اعلام کردم که به قرار اطلاع در اين اجلاسيه ميسر نشد.»
گزاف نيست و حتي عين وظيفه دولت است كه خواسته شود دولت گزارش خود در مورد اقدام و عمل پيرامون اقتصاد مقاومتي را، حال كه در اجلاس خبرگان ميسر نشده، به مردم و رهبري و عموم مقامات ديگر ارائه دهد تا حداقل مردم بدانند معيشت‌شان چرا در پسابرجام هم بهبود نيافته است. اين گزارش البته بايد ويژگي‌هايي داشته باشد.
گزارش ملموس به‌جاي يك مشت عدد!
گزارشي كه به مردم و رهبري ارائه مي‌شود، بايد شفاف و دقيق و ملموس باشد؛ اينجا ديگر نمي‌شود بيلان كاري از سخنراني‌ها و حرف زدن‌ها و بنر زدن‌ها و همايش برگزار كردن‌ها ارائه داد؛ اينجا بايد گزارش دقيق باشد. با آمارهاي كلان و ثقيل براي عامه نمي‌شود با مردم از تلاش براي مقاومتي شدن اقتصاد سخن گفت، در حالي كه زندگي روزمره مردم نه تنها اين موفقيت در مقاومتي شدن اقتصاد را نمي‌بيند، بلكه عملاً شرايطي برعكس اين موفقيت ادعايي را مشاهده مي‌كند.
شرايطي كه ركود و تورم و كاهش قدرت خريد كليدواژه‌هاي توصيف آن است. با اين مردم بايد از عينيت‌ها سخن گفت؛ سخن از آمار كه بعضاً قابل خدشه هم هستند، فقط مي‌تواند به دور شدن بيشتر مردم و دولت بينجامد. با اين انديشه در ذهن توده‌ها كه ما از ركود و تورم مي‌گوييم و جواب دولت يك مشت عدد است كه براي سفره‌هاي ما نه نان مي‌شود و نه آب. نمي‌شود روي كاغذ اوضاع اقتصاد خوب باشد و كف بازار همه از ركود و تورم بنالند؛ حتماً يك جاي كار مي‌لنگد و حتي شايد چند جاي كار!
تكليف نظر رهبري هم كه در اين مورد روشن است؛ فرداي همان اجلاسيه خبرگان و انتقادات آيت‌الله جنتي و قبل نامه معاون اول، رهبر انقلاب در ديدار اعضاي خبرگان فرمودند كه «اگر کارهاي ضروري در موضوع اقتصاد مقاومتي انجام شده بود، امروز تفاوت محسوسي را در زندگي مردم شاهد بوديم.به رئيس‌جمهور محترم هم گفته‌ام که بيان شاخص‌هاي کلان خوب است، البته اگر آمارها قابل خدشه نباشد، اما به هر حال اينها در زندگي و معيشت مردم در کوتاه‌مدت اثر نمي‌گذارد... شکايات مردم به‌دست ما مي‌رسد و بايد در مسائلي نظير توليد، اشتغال و از بين بردن رکود به‌گونه‌اي عمل کرد که مردم تأثير آن را در زندگي خود کاملاً احساس کنند، اما اکنون اين‌گونه نيست.»
نسبت وضعيت اقتصادي مردم و وعده‌هاي برجامي دولت
سال 1395 با اين وعده‌هاي اقتصادي رئيس دولت يازدهم در پيام نوروزي آغاز شد: «ملت ما با همدلي برجام را به فرجام مطلوب رساند، زنجيرهاي تحريم را پاره کرد و زمينه را براي فعاليت در زمينه‌هاي اقتصادي مهيا نمود.
تحريم‌هاي بانکي، مالي، پولي، نفتي، پتروشيمي، بيمه، حمل و نقل و همه تحريم‌هاي هسته‌اي برداشته شد و شرايط براي فعاليت اقتصادي مردم ما آماده‌تر شد... شايد بتوانيم ادعا کنيم که بهترين شرايط را در ميان صادرکنندگان نفت داشتيم؛ هم از لحاظ آرامش، هم از لحاظ کاهش تورم و هم از لحاظ بازار بورس. بحمدالله با همه سختي‌ها دست ما به سمت بانک مرکزي دراز نشد و دست ما همواره به سوي مردم و بالاتر به سمت آسمان و به سوي خداوند دراز بود و با لطف او و همت مردم، با همه پيچ‌و‌خم‌ها، سال را با افتخار و موفقيت به پايان رسانديم و هم‌اکنون در سال 95 که سال اميد و تلاش ماست، بي‌ترديد همه ما مي‌توانيم ايراني را بسازيم که شايسته اين ملت بزرگ است... ان‌شاءالله خواهيم توانست با کمک يکديگر به رشد دو برابري متوسط ۱۰ ساله گذشته برسيم. ما مي‌توانيم با تلاش و کوشش همگاني به رشد ۵ درصدي برسيم؛ رشدي که نسبت به همه کشورهاي همسايه‌مان، ان‌شاءالله بيشتر باشد، رشدي که بتواند رونق اقتصادي را بسازد و کارگران بيکار ما را به کارخانه‌ها و مزارع برگرداند و رشدي که بتواند جوانان عزيز فارغ‌التحصيل ما را به بنگاه‌هاي اقتصادي بکشاند.
آنچه براي همه ملت ما مهم است اشتغال پايدار است و اين کار در سال آينده با «برجام 2» ان‌شاءالله شروع خواهد شد... «برجام 2» همان اقدام مشترک ملي در داخل کشور است که با وحدت، آشتي و با همدلي شروع خواهد شد...»
اين فقط بخشي از وعده و وعيدهاست كه دولت روحاني به جان جامعه ريخت و حالا تقاضاي زيادي نيست كه بگوييم نسبت اين وعده‌ها را با وضعيتي كه امروز معيشت مردم در آن قرار دارد، روشن كنيد. شايد گفته شود خرابي‌هاي مانده از دولت قبل زياد بوده؛ شايد گفته شود انتظارات از برجام زياد است؛ شايد گفته شود برجام قرار نبوده همه چيز ما را به حد اعلي برساند؛ شايد گفته شود وقت كم بوده و... اين گفته‌ها كه تاكنون كم هم گفته نشده، يك جواب دارد و آن اينكه دولت از اين وضعيت مطلع بود و وعده داد؛ نمي‌شود وعده را بدون لحاظ اين شرايط داد ولي هنگام گزارش دادن در مورد عملي شدن وعده‌ها ياد اين شرايط افتاد.
اقتصاد مقاومتي گزارش عملكرد مي‌خواهد؛ نه نامه‌نگاري!
برجامي كه قرار بود آب خوردن مردم را هم درست كند، براي سفره اين ملت چه كرده است؟ اين سؤال، پاسخ مي‌خواهد؛ نه نامه‌نگاري و گله‌گذاري به رئيس مجلس خبرگان كه چرا انتقاد كرديد!
برجام قرار بود همگام با چرخ سانتريفيوژها، چرخ زندگي مردم را هم بچرخاند و با اين حساب، حتي اگر امسال سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» هم نبود، پايان سال بايد آغاز محاسبه و ارزشيابي عملكرد اقتصادي دولت مي‌بود. فعلاً كه برجام فقط چرخ ادعاهاي دولت را مي‌چرخاند، اما برجام را از لاي چرخ‌هاي ادعاها بايد بيرون كشيد و واقعيت تاثير آن بر زندگي روزمره مردم را شرح داد.
نامه معاون اول هم سرشار از همين تقاضاست كه وقت بدهيد كه گزارش بدهيم؛ خب بسم‌الله، بفرماييد گزارش بدهيد. مردم گوش مي‌دهند. فقط يك اشكال كوچك در اين ميان است، دولتي كه چشمش براي تغيير وضعيت اقتصادي كشور به تعامل با غرب و اشتغال‌آفريني رئيس‌جمهور فرانسه و قراردادهاي خارجي و توافق با 1+5 و... است، چگونه مي‌خواهد در مورد اقتصاد مقاومتي گزارش بدهد كه اساساً مبتني بر نگاه به درون است؟