سفر استانی روحانی به زاهدان تاکنون با حاشیه های فراوانی همراه بوده است که این حاشیه ها، متاسفانه بر متن سفر غلبه کرده اند.
شهادت یک معلم شیعه در صبح ورود رییس دولت به زاهدان، ایجاد جو پادگانی و امنیتی در فضای دانشگاه زاهدان به نحوی که حتی از اقامه نمازجماعت در مسجد این دانشگاه نیز خودداری کرده و دانشجویان به همراه حجت الاسلام والمسلمین پورذهبی، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، نمازجماعت را پشت درب بسته مسجد و در محیط عمومی برگزار کردند، حضور نه چندان گسترده مردمی در محل سخنرانی روحانی و تدارک برنامه های ویژه برای برجسته سازی مولوی عبدالحمید، امام جماعت جنجالی و پرحاشیه مسجد مکی زاهدان که مخالفان گسترده ای در بین علمای اهل سنت دارد، از جمله حاشیه های روز نخست این سفر 3 روزه بوده است.
این حاشیه های پررنگ تر از متن در شرایطی اتفاق افتاده است که طی هفته های گذشته، برخی رسانه ها از احتمال برگزاری سفر استانی دولت یازدهم به قم خبر داده بودند و حتی حضور نهاوندیان، رییس دفتر رییس جمهور، جهت دیدار با مراجع و علمای قم در همین راستا ارزیابی شده بود اما این تغییر 180 درجه ای و حضور در سیستان و بلوچستان و دیدار صمیمانه و گرم روحانی با فردی همچون مولوی عبدالحمید به جای دیدار با بزرگانی همچون آیت الله العظمی وحید خراسانی در قم، موجبات تعجب بسیاری را برانگیخته است.
پیرامون روابط امام جمعه پرحاشیه مسجد مکی با دولتمردان به لیدری علی یونسی، نکات گفتنی بسیاری وجود دارد. همچنین، ابهامات بسیاری راجع به نقش مولوی عبدالحمید در گروگانگیری مرزبانان جمهوری اسلامی توسط گروهک تروریستی جیش العدل و نیز، آزادی 4 نفر از 5 گروگان در رسانه ها مطرح است. علاوه بر این، وضعیت پنجمین گروگان و شبهاتی که درباره وی بر سر زبان ها افتاده و در ادامه، ارتباط این گروگانگیری با دستگاه اطلاعاتی عربستان و روابط حمایتی خاصی که میان وهابیون آل سعود با مفتی جنجالی زاهدان برقرار است، همه و همه نشان دهنده آن است که ارتباط خاص و ویژه با چنین فردی از سوی دولتمردان، نوعی بی تدبیری به حساب می آید.
این درحالی است که در استان حساس سیستان و بلوچستان، مفتی های اهل سنت انقلابی و پای کار جمهوری اسلامی بسیاری حضور دارند که از قضا اکثر از آنها مواضع انتقادی گسترده ای نسبت به مولوی عبدالحمید اتخاذ کرده اند که این رویکرد ویژه جهت برجسته کردن چنین فردی، تبعات منفی بسیاری را به همراه خواهد داشت.
گفتنی های راجع به مولوی عبدالحمید را به فرصتی دیگر وامی نهیم و در این مقال، تنها به این نکته اشاره می کنیم که مبادا برخی افراد تحت شعار خوش رنگ و لعاب وحدت میان شیعه و سنی، در عمل، موجب تفرقه بیشتر این دو مذهب در کشور شوند. کسانی که در سال های گذشته و در فتنه 88 عملکرد مطلوبی نداشتند و همچنین، بسیاری از گروهک های تروریستی خود را مقلد و پیرو آنها می دانند، نمی توانند به عنوان پرچمداران برادران گرامی اهل سنت معرفی شوند.
امید است که جریان "بیم و امید" نسبت به حاشیه سازی های گسترده نیروهای خود، تدبیری به کار بندد قبل از آنکه دیر شود.