به گزارش پایگاه عدالت خواهان" چندروز پیش صحن علنی مجلس شاهد بررسی مجدد قانون حمل سلاح سرد و احکام قضایی آن بود. قانونی که یک‌بار پس از تصویب به دلیل ایراد شورای نگهبان برگشت خورده بود. نکته حائز اهمیت در بررسی این قانون دقت و حوصله رئیس و به واسطه آن نمایندگان مجلس، در بررسی مفاد آن بود.

شاید جای تعجب باشد اگر بگوییم تنها برای درج نام سلاح سردی به نام ساطور در یکی از بندهای قانون فوق، بیش از نصف ساعت زمان صرف شد و در نهایت تصویب قانون فوق با جزئیات آن بیش از یک ساعت به طول انجامید.

جدای از اظهارات حیرت آور برخی نمایندگان که به هیچ وجه از آیین نامه داخلی مجلس اطلاعی نداشتند و بی موقع اظهارنظر می‌کردند، نحوه بررسی و به قولی چکش کاری این قانون توسط رئیس مجلس بسیار تامل برانگیز بود.

دقت نظر علی لاریجانی در بررسی بندبند قانون فوق که یکبار به صورت کامل بررسی شده بود و فرصت دهی به نمایندگان جهت اظهار نظر در این خصوص با رویکرد وی در بررسی قانون پر اهمیتی به نام برجام، 180 درجه تفاوت داشت. برجام که باتوجه به شواهد، تنها فرصت بیست دقیقه‌ای در صحن مجلس برای طرح موضوع پیدا کرد نیز می‌توانست حداقل به اندازه قانون حمل سلاح سرد مورد بحث قرار گیرد.

اما این تفاوت ها در برخورد با موضوعات پایان قضیه نیست. در چند سال اخیر ریاست لاریجانی بر مجلس شاهد برخوردهای متعدد گزینشی با موضوعات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی هستیم.

تاریخ چند ساله و روایت نمایندگان سابق و فعلی از وجود لابی بسیار شدید قدرت در پستوهای مجلس حکایت می‌کند که شخص رئیس مجلس به عنوان سردمدار ،سعی در مدیریت آن دارد. برخوردهای گزینشی و لحاظ منافع گروهی باعث گردیده روح اصلی و ذاتی مجلس که همان قانون گذاری عدالت محور و نظارت شفاف است در لابه‌لایه‌ی لابی‌گری برسر قدرت از بین برود و دیدگاه مردم نسبت به مجلس و راس آن نگاهی معامله گر باشد.