به گزارش پایگاه عدالت خواهان" احمدمتوسلیان" فعال اجتماعی و سیاسی کشور و استان نوشت :   حزب اللهی ها بعد از انتخابات ریاست جمهوری92 و آن تفرق دشمن شادکن،  و باخت میلیمتری نتیجه به رقیب، دچار نوعی خمودگی عمیقی شدند که گویا هنوز دوران نقاهتش تمام نشده است.

دگراندیشان نیز با نهایت سوءاستفاده از این افسردگی سیاسی، بدون کمترین مانع و انتقاد مردمی در داخل و با جمع کردن خواص بی بصیرت و اسیران چرب و شیرین دنیا و رسانه های آل زبیر، برجام نکبتی را به نظام تحمیل کردند.

نشان به این نشان که بعد از تجمع ده هزارنفری در مشهد وزیر کشور علنا و در رسانه اعلام کرد که دیگر هیچ مجوزی برای تجمع در نقد روند مذاکرات هسته ای نخواهیم داد.
برجامیان تحصن یک طلبه قمی روبروی مجلس را نیز برنتابیدند.
چقدددددددر ناگوار است که طی سه سال اخیر و در مناسبتهای مختلف:

مستدل ترین، طولانی ترین، دردمندانه ترین و بلکه جانسوزترین سخنرانی ها را مولای انقلاب در رد مذاکرات و وادادگیهای مستمر و عقب نشینیهای پی در پی ایراد فرمودند ، ولی جسم بی جان حزب الله در لبیک به فرمان مولای خود ، حق مطلب را ادا نکرد و از جایش تکان نخورد و حتی کمترین راهپیمایی و کوچکترین پلاکاردی بعد از نمازجمعه ندیدیم.

تا برچسب دلواپس زدند وادی را خالی کردیم.

آری؛
همه نشانه ها بیانگر تکرار واقعه غزوه احد را داشت و دارد.
غفلت از #تنگه_احد در انتخابات ریاست جمهوری قبلی به بهای غنیمت، در صحنه ای که رقیب حضور جدی داشت و وحدت نکردند بزرگانمان، و واگذاری نتیجه این رقابت، نتیجه را رساند به جایی که یک ماه بعد از از دست دادن ریاست جمهوری، باقر قالیباف را که ساکت فتنه دانسته بودیم در مقابل محسن هاشمی دیدیم برای شهردارشدن تهران.
و همانجا بود که عضو اصلاح طلب شورای شهر را (فارغ از مواضعش در فتنه) حلوا حلوا کردیم به خاطر رأيش به قالیباف که پسر رفسنجانی شهردارتهران نشود.
باری، زیر لگد دشمن باید بیدار شویم وقتی غفلت کنیم از دستور مولا و اقدام به موقع و به اندازه در بزنگاه خود.

رفقای انقلابی و حزب اللهی!
مولای من و شما،  طی دو سه سال اخیر و حتی ماههای بعد از #برجام تحقیرآمیز ( و اخیرا در دیدار با پرسنل نیروی دریایی ارتش) مواضع انقلابی خویش را همیشه و به دفعات فریاد کرده است. کوتاه آمدنی در مشی ایشان مشاهده نمی شود. این غریوها بوی #هل_من_ناصر می دهند به جد.
 آیا این صدا را تنها باید گذارد همانطور که پیامبر در احد تنها ماند و خطر شهادت، حضرتش را تهدید کرد؟
حیدرهای انقلاب کجایند تا گرد خیمه پیامبر ، دفاع کنند از وجود مبارک ولی شان؟؟

تا کی به حضور نصفه و نیمه در فضای مجازی و فریادهای مجازی در گروهها و کانالهای خودی ادامه می دهیم؟
چرا حزب الله نباید در ملا عام اعلام موضع صریح و انقلابی کند تا وادادگان و نفوذیهای خسته از راه مسیر را بی مانع دیده و تخته گاز بتازند در خلاف مسیر امام و انقلاب؟؟

آیا منتظر باشیم غریو انقلابی مولایمان در پی سستی و رخوت امتش تبدیل شود به مناجاتهایی از جنس سوزجگر و درددل با چاه؟!
مگر نمی بینم بعد از برجام سنگرهای استراتژیک دیگر نظام ( مثل موشکها و شورای نگهبان و ...) را هدف گرفته اند؟
فشار پرحجم و دامنه دار بر قوه قضائیه و شخص رئیس دستگاه قضا که مواضع انقلابی اخیرش مذاق خیلی ها را تلخ کرده مگر نمی بینیم؟

مجلس الان چه فضایی دارد؟

اینها دارند همان سیاست فتح سنگر به سنگر را پیاده می کنند، منتها دیگر نیازی به فشار از پایین و چانه زنی در بالا ندارند، چرا که حزب الله و مدافعان انقلاب را خواب خرگوشی فرا گرفته است انگار.

مخاطب این سخن همه آن کسانی است که دلبسته آرمانها و انقلابشان هستند چرا که دارند به تاراج می برند محصول خون شهیدان و انقلاب خمینی را...

نشویم مثل توابین کوفه که بعد از عاشورا، نادم از عدم حضور به موقع در کربلا  خونشان و شهادتشان هم اثری نداشت بر جامعه یخ زده زمانه.

معتقدم حزب الله اکنون به حضور نیاز دارد.
و این نیاز بسیار جدی و ضروری است.

مناسبتهای پیش رو (9دی و 22بهمن) ضروری ولی بشدت ناکافی اند.
حداقل حضور را باید عده ای بعد از نمازجمعه ها و بصورت همه هفته داشته باشند.
مساجد (بجای این موسسات و کانونهای اقماری بیفایده) مانند اوائل انقلاب بار دیگر باید محل تجمع امت حزب الله و ایجاد شورسیاسی در مردم گردند.
از لومه لائم نبابد هراسید.
با جمعیتهای چند نفره هم کار را شروع کنیم چه بسا اثرگذار است که فرمود:
 لقدنصرکم الله ببدر و أنتم أذلة