به گزارش پایگاه عدالت خواهان" مجتمع۴۰۰۰هکتاری میگوی گمیشان دارای۴فاز۱۰۰۰هکتاری در منطقه ای مساعد بلحاظ جغرافیایی برای ایجاد اشتغال بیکاران و جوانان تعریف گردیده و هزینه های قابل توجهی جهت تأسیس زیرساخت ها در آن صورت گرفت تا بستری برای فعالیت آبزی پروری شامل پرورش میگو و سایر آبزیان فراهم گردد.
اما امروز برغم زیر ساخت های آماده شده شاهد رکود و وضعیتی نامساعد در این مجتمع هستیم تا جایی که با وجود گذشت بیش از۶ سال فقط و فقط در یک فاز۱۰۰۰هکتاری(فاز اول) شاهد سرمایه گذاری منجر به تولید آبزیان بوده ایم.اما در این فاز هم حدود۳۰درصد از مزارع بدون هرگونه عملیاتی بصورت زمین بایر رها شده و یا روند کندی در ساخت و ساز ها دارد و این چنین سرمایه ی بیت المال و قشر بیکار منطقه به دستان بی کفایت معطل مانده است.
در فاز اول یکی از معضلات اساسی در بهره برداری و ساخت اراضی واگذاری به فردی اصفهانی بنام علی دهقان می باشد که با حمایت عده ای در سازمان شیلات ایران توانسته تعداد قابل ملاحظه ای از مزارع فاز اول را بگیرد.و نهایتا طی سالیان متمادی و با وجود حمایت و حتی خواهش مسئولین استانی نتوانسته در اراضی واگذار شده اقدامی در خور توجه و قابل ملاحظه انجام دهد.با این وجود تا به امروز اقدام عملی نسبت به بازپس گیری اراضی از آن شخص صورت نگرفته است.
در فاز دوم مجتمع۴۰۰۰هکتاری نیز تمام فاز بین ۳شرکت شیل آوران به میزان۹ قطعه،شرکت آواقلقل به میزان۹قطعه و شرکت مامسا با مدیریت اصفهانی ها به میزان ۱۸ قطعه واگذار گردیده است این در حالی است که از این ۳شرکت فقط و فقط شرکت شیل آوران روند مطلوبی در ساخت و سازهای مزارع دارد و شرکت آواقلقل نیز فعالیت چندانی انجام نداده است.
شرکت مامسا نیز که۵۰درصد فاز۲را در اختیار دارد از ابتدای واگذاری حدودا بیش از۲ قبل تا به امروز کمترین اقدامی که منجر به پرورش میگو در ان فاز گردد انجام نداده بلکه از مدت ها قبل (همان ۲سال قبل) کار را تعطیل کرده و کمترین اقدام درخوری در اراضی واگذار شده انجام نداده است.
این وضعیت غیر قابل قبول در فاز۲ در حالی است که ابتدائا اراضی این فاز به فارغ التحصیلان بیکار رشته های شیلات در قالب شرکت های تعاونی واگذار شده بود اما بی هیچ دلیلی پروانه ی شرکت های تعاونی لغو گردید و طی این مرحله فارغ التحصیلان بیکار متخصص ضررهای زیادی را عمدتا مربوط به هزینه ی ثبت شرکت و مطالعات اولیه و اقدامات بعدی متحمل گردیدند.
فاز های۳و۴مجتمع۴۰۰۰هکتاری نیز بصورت زمین بایر رها شده و به تازگی موافقت اصولی برای شرکت های آلبالو رایانه،برزن سازه و اشخاصی بنام های قره خانی(برادر نماینده ی علی آباد کتول)و شریکش فیله کش و فردی بنام موسی پور صادر شده و کار در آستانه ی واگذاری از امور اراضی به نامبردگان می باشد.
گفتنی است موسی پور ابتدائا و در جریان واگذاری زمین های فاز۲مجتمع نیز اراضی بدست گرفت که نهایتا بدلیل عدم اجرای پروژه و ناتوانی در ساخت اراضی از او خلع ید گردیده بود.در فاز۴ نیز صدور موافقت اصولی با هماهنگی استانداری و فرمانداری برای شرکت های بومی منطقه ی گمیشان در دست اقدام می باشد. حال سؤال اینجاست:
چرا نسبت به باز پس گیری مزارع از شرکت های ناتوان اقدام نمی گردد؟
چرا با وجود شرکت ها و اشخاص توانمند در استان گلستان شرکت هایی با کارنامه ی غیر موفق غیر بومی در اولویت قرار گرفته اند؟
چرا واگذاری اراضی مزبور به صورت شفاف و از طریق فراخوان عمومی نسبت به واگذاری اراضی به متقاضیان توانمند مخصوصا جوانان بومی منطقه بندرترکمن و گمیشان آنهم تحت پوشش شرکت تعاونی اقدام نگردیده است و در خلوت و شرایط بسته ای نسبت به واگذاری ها اقدام می گردد.؟
چرا از ظرفیت و تخصص مثال زدنی بسیج جهت بهبود فرآیند ساخت و ساز مزارع استفاده نشده است؟
علی آهنگر - مدیریت پایگاه عدالت خواهان گلستان