در همهمه‌ی استعفاء وزرا، گزینه‌هایی برای تصدی پست سه وزارت‌خانه فاقد سردمدار مطرح شد که نام آن‌ها به خودی‌خود جنجال برانگیز بود و به شائبه انتخاباتی بودن این خانه‌تکانی‌ها قوت بخشید. بیستم آبان ماه 1393 بعد از استیضاح فرجی دانا و ناکامیِ نیلی احمدآبادی در کسب رأی اعتماد نمایندگان مجلس نهم، دانش آشتیانی پشت تریبون رفت تا از برنامه‌های خود برای مدیریت وزارت علوم بگوید لکن انتشار فیلمی از وی در ماجرای فتنه 88 موجب گشت تا 171 رأی مخالف نصیب این مهره‌ی پیشنهادی گردد.
حالا همین دانش آشتیانی که قریب به 2 سال قبل، تنها 70 رأی اعتماد تحصیل کرده بود آمده است تا کلیددار وزارت‌خانه آموزش‌وپرورش در چند ماه باقیمانده از عمر دولت یازدهم گردد و حداکثر تلاش خود را برای جلب نظر نمایندگان به کار گیرد.
نتیجه هرچه که باشد به نفع روحانی است و شاید آن‌قدری که عدم کسب رأی اعتماد توسط آشتیانی دولت‌مردان را خوشحال می‌کند، رسیدن بی‌دغدغه‌اش به کُرسی وزارت آموزش و پرورش آنان را مسرور نسازد.
چنانچه دانش آشتیانی به علت حمایت آشکارش از سران فتنه و حرمت‌شکنان 88 توسط مجلس تقریباً هم‌سو با دولت رد صلاحیت شود، روحانی در مناظره‌های انتخاباتی از این قضیه نهایت بهره را خواهد برد و با مظلوم‌نمایی محض خواهد گفت: «ما می‌خواستیم کار کنیم، اما عده‌ای اجازه ندادند برنامه‌های دولت عملی گردد و مردم ایران به راحتی برسند!»؛ حالا اینکه تنها چند ماه برای دولت یازدهم فرصت باقیمانده و وزرا در این مهلت اندک نمی‌توانند معجزه کنند، مهم نیست.
اما اگر فرض کنیم آن 57 نماینده‌ای که به قولِ کواکبیان در لیست امید نام‌نویسی کرده بودند و بعد از راه‌یابی به بهارستان جواب سلام عارف را هم ندادند، با دولت همراه شوند و به آشتیانی رأی دهند، خواسته‌ی دِل اصلاح‌طلبان تندرو جامه‌ی تحقق می‌پوشد و فعال فتنه 88، برنامه‌نویس تربیت دانش‌آموزان می‌شود. روحانی نیز با پشت‌گرمی به حمایت دوم خردادی‌ها و هشتادوهشتی‌ها به پیشواز تا 1400 می‌رود.
در این بازی انتخاباتی آنچه که نمایان می‌گردد عیارِ انقلابی مجلس دهم می‌باشد، این نمایندگان ملت هستند که با رأی‌هایشان نشان خواهند داد تا چه حد به آرمان‌های انقلاب و اصل ولایت فقیه پایبند هستند. انتخاب گزینه‌های «آری» و «نه» مرزبندی‌ها را با وقایع تاسف‌برانگیز آن سال‌ها مشخص خواهد کرد و اگر این مجلس به آشتیانی رأی مثبت دهد باید فاتحه‌ی انقلابی بودن آن را خواند.
نماینده‌ای که با جرأت تمام می‌تواند به عنوان موافق در صحن علنی نطق کند و به دفاع از آشتیانی بپردازد، فردا بی‌هیچ واهمه‌ای در پشت تریبون حاضر می‌شود و از فتنه‌گران و حرمت‌شکنان روز عاشورا حمایت می‌کند. مجلسی که یک حامیِ براندازی نظام را دارای صلاحیت لازم برای تصدی پست وزارت آموزش و پرورش بداند، در آینده‌ای نه‌چندان دور به امثال این قماش نیز رأی اعتماد می‌دهد تا وزارت‌خانه‌های دیگر را صاحب شوند.
در این میان آنچه که بیش از هر مقوله‌ی دیگری باید مورد توجه قرار گیرد، لجبازی رئیس دولت یازدهم است. روحانی یک‌بار آشتیانی را به مجلس فرستاد و او بازنده میدان شد، حالا یک‌بار دیگر نیز گزینه‌ی 2 سال قبل خود را انتخاب کرد است تا بگوید: «همینی هست که می‌بینید!».
اصلا بعید نیست در صورت ردِ صلاحیت آشتیانی توسط نمایندگان مجلس دهم، رئیس جمهور "فرجی دانا" یا "نیلی احمدآبادی" را برای کسب رأی اعتماد به بهارستان بفرستد!