به گفته رییس کمیسیون اجتماعی مجلس، درحال حاضر به صورت رسمی 6 میلیون نفر و به صورت غیررسمی تا 11 میلیون نفر بیکار در جامعه وجود دارد که حجم وسیعی ازبیکاران را افراد تحصیلکرده تشکیل می دهند به طوری که طبق آمارها برخی رشته های تحصیلی 40 درصد بیکار دارند.
به گزارش پایگاه عدالت خواهان"؛ در سال های اخیر بیکاری و نداشتن شغل و درآمد به معضل اصلی خانواده های تبدیل شده است و جوانان نمی دانند پس از اتمام تحصیل آیا می توانند امیدی به یافتن شغل مناسب با درآمد کافی داشته باشند یا خیر؟
بررسی های نه چندان دقیق نشان می دهد در هر خانواده حداقل چند نفر تحصیلکرده بیکار وجود دارد که با وجود صرف هزینه و عمر گرانبها در راه تحصیل علم، اکنون خانه نشین شده و امیدی به شاغل شدن ندارند.
دولت یازدهم از ابتدای شروع به کار و تاکنون که سال اخر خود را سپری می کند در جریان این معضل بزرگ بوده اما متاسفانه نتوانسته برنامه ای برای سر و سامان دادن وضعیت اشتغال بیکاران جامعه به ویژه جوانان تحصیلکرده تدوین و اجرایی کند.
هر چند رییس جمهور و سایر مردان دولت بارها از اشتغال چند میلیون نفر در جامعه خبر داده اند اما آمارهای رسمی 6 میلیون بیکار و آمار غیر رسمی 11 میلیون بیکار این سووال را ایجاد می کند که این شغل ها کجا ایجاد شده و چه کسانی شاغل شده اند.
بر اساس آمارهایی که ابتدای سال 95 منتشر شد؛ در سه سال گذشته ۷۲۲ هزار خانوار شهری شاغلان خود را از دست دادند و حالا تقریبا ۲۶ درصد خانوارهای ساکن شهرها با جمعیت ۱۳.۸ میلیون نفر بدون فرد شاغل اداره می‌شوند و منبع درآمدی آنها مشخص نیست و این یعنی بیکاری عده زیادی از افراد کشور.
همچنین آمارهای رسمی نشان می دهد تلاش جوانان زیر ۳۰ سال بریا یافتن شغل بی نتیجه بوده و تعداد زیادی از نیروی کارآمد کشور همچنان بیکار هستند.
در سال های اخیر از بین رفتن امنیت سرمایه گذاری سبب شده تا سرمایه گذران ناامید شده و دست به ریسک نزنند در نتیجه بیشتر بنگاه های اقتصادی با حداقل ظرفیت کار کرده و یا منحل و ورشکست شده اند و این یعنی تعدیل نیرو و بیکار شدن هرچه بیشتر نیروهای شاغل.
در حالی که به اعتقاد کارشناسان برای حل معضل بیکاری باید زمینه های اشتغالزایی از طریق سرمایه گذاری در تولید و افزایش مراکز تولیدی را فراهم کرد.
بررسی ها نشان می دهد دولت در سال های اخیر توجه جدی به وضعیت بیکاران نداشته و نتوانسته برنامه ای در زمینه پیشگیری از ازدیاد افراد جویای کار شود این در خالی است که دولت باید با ایجاد مراکز تولیدی، ارتقاء وضعیت بخش کشاورزی، صنعت و اقتصاد زمینه های اشتغالزایی را ایجاد کند اما در واقعیت اوضع بسیار اسفناک است زیرا در خوشبینانه ترین حالت اکنون مراکز تولیدی تنها با 30 تا 50 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کنند و به سبب هزینه های بالای تولید چاره ای جز تعدیل نیرو، کاهش تولید و در نهایت تعطیلی ندارند.
به اعتقاد کارشناسان دولت حمایت خوبی از تولید نداشته و همچنین به دلیل نبود توانایی در زمینه حمایت های مالی و برنامه ریزی برای اشتغالزایی روز به روز بر تعداد بیکاران جامعه افزوده می شود .
اگر دولت واقعا خواهان حل مشکل بیکاری در آخرین سال فعالیت خود است باید ثبات را به اقتصاد بازگرداند زیرا در این صورت می توان به سرمایه گذاری های شغلی امیدوار بود و در نهایت امنیت و رونق را به مشاغل بازگرداند در این شرایط بار دیگر واحدهای تولیدی، صنعتی ، اقتصادی و ... برای افزایش تولید نیازمند به کارگیری افراد متخصص شده و نرخ بیکاری کاهش چشمگیر می یابد.
مهرنوش حیدری