بسِمِ اهللِ الرَّحمَنِ الرَّحیمِ  
 
سه عامل اصلی فساد در کشور که باید هر چه زودتر برتر شود:
1. قدرت طلبانِ ثروت طلب
اگر شخص صاحب قدرت - با هر انگیزه ای - به دنبال رسیدن به ثروت باشد، از  مصادیق فساد در جامعه است؛ زیرا هر گاه صاحبان قدرت به دنبال ثروت باشند:
حداقل فساد آنها این است که بسیاری از مسئولین و مردم جرأت مخالفت با خواسته ها و زیاده خواهی آنها را ندارند؛
و حد وسط فساد آنها این است که از امتیازات و تبصره ها در حد اعلی استفاده میکنند در حالی که افراد عادی از آنها محروم هستند؛
و حداکثر فساد آنها این است که به حقوق ملت و دولت تجاوز می کنند.
پس ورود اهل قدرت در مسیر ثروت از عوامل فساد در نظام است؛ هم فساد در بخش اقتصاد و هم فساد در بخش قدرت که به طور طبیعی به بخش های دیگر نیز سرایت میکند.  
2. نیاز قدرت به ثروت
اگر کسی - به هر انگیزه ای - به دنبال قدرت باشد و بخواهد در جایگاهی از قدرت در نظام قرار بگیرید؛ مثلاً نماینده شود یا رئیس جمهور شود و برای رسیدن به آن جایگاه نیاز به ثروت داشته باشد، از دو حال خارج نیست؛
یا خودش ثروتمندی است که میتواند چندین برابر درآمد قانونی آن جایگاه مورد نظر را هزینه کند که در این صورت اگر به آن مقام برسد یا بیشتر از هزینه را به دست میآورد یا همان مقدار را! که در این صورت این فرد همان فرد قدرت طلبِ ثروت طلب است.
 و یا اینکه فاقد آن سرمایه است که در این صورت چاره ای ندارد که با ثروت طلبان وارد معامله شود ا لما چه چیزی در مقابل آن پول و امکاناتی که ثروتمند میگیرد میدهد؟! آیا همان سه فساد نیز در همین جا وجود ندارد؟!
3. نیاز ثروت به قدرت
اگر کسی - به هر انگیزه ی - به دنبال ثروت باشد ولی تنها راه رسیدن به ثروت یا تنها را ایمن یا  تنها راه سهل برای رسیدن به ثروت داشتن قدرت باشد، او چاره ای ندارد که قدرتمندان را در ثروتش سهیم کند که در این صورت باز هم یکی از همان فساد سه گانه ایجاد میشود.
ما منکر وجود قدرت طلبان ثروت طلب پاک یا ثروتمندان پاک نیستیم؛ ولی قانون باید به گونه ای باشد که اگر کسی بخواهد فساد کند نتواند.

با این وضع:

آیا وقت آن نرسیده است که قانونگذارن، برای مبارزه با فساد، سر منشأ فساد را از بین ببرند؟

آیا وقت آن نرسیده است که زندگی رهبر عزیز را در کنترل اعضاء خانواده و عدم ورود به ثروت اندوزی سر مشق خود قرار دهیم؟

آیا وقت آن نرسیده است که قانونی تصویب کنیم تا هیچ یک از نمایندگان ولی فقیه، مجلس، وزراء و مدیران ارشد و فرزندان آنها نتوانند ثروت اندوزی کنند؟

آیا وقت آن نرسیده است که قانونی تصویب کنیم تا هر گونه هزینه ی تبلیغاتی برای مجلس و ریاست جمهوری به صفر برسد و فقط از رسانه های عمومی به صورت مجانی استفاده شود؟