به گزارش پایگاه عدالت خواهان"در نظام جمهورى اسلامى، مردم بايد از مسؤولانشان مقابله با ظلم و ظالم و مفسد را بخواهند. بايد معيارشان براى پذيرش يك حاكم و يك مسؤولِ بالا و والاى نظام، اين چيزها باشد: مبارزه با ظلم، كنار نيامدن با ظالم، تسليم نشدن در مقابل زورگويى، حفظ حرمت انسان و انسانيّت، سعى در احقاق حق در همه قالبها و شكلها و ميدانهايش. بنابراين من اينها را در محضر عامِ مردم مطرح مى‏كنم؛ كمااين‏كه اميرالمؤمنين نيز همين بيانات را خطاب به مردم گفته است. نامه‏هاى آن بزرگوار اگرچه خطاب به اشخاص است، اما همه مطّلع مى‏شدند. خطبه‏ها هم كه در مقابل چشم مردم مطرح مى‏شد. نمونه‏هايى را ملاحظه كنيد:
در اوايل حكومت، اميرالمؤمنين بين همه آحاد مردم در اعطاى بيت‏المال تساوى برقرار كرد؛ چون قبل از اميرالمؤمنين تقريباً بيست سالى بود كه در اسلام رسم شده بود بعضى اشخاص را به خاطر سبقت در اسلام و مهاجر و انصار بودن و ... بر بعضى ديگر ترجيح دهند. پولى را كه در بيت‏المال جمع مى‏شد - كه از غنايمِ جنگها و يا شايد از زكوات بود - وقتى تقسيم مى‏كردند، به صورت سرانه به اشخاص مى‏دادند. رسم مالىِ آن روزگار اين‏گونه بود؛ مثل رسوم ادارات دولتىِ جهان امروز نبود. در آن زمان رسم شده بود كه به بعضى بيشتر بدهند. اميرالمؤمنين آمد و گفت نه؛ هر كس متديّن‏تر و مؤمن‏تر است، اجرش با خداست. هر كس توانايى بيشترى دارد، در زندگى تلاش مى‏كند و اگر دنبال مال است، مال كسب مى‏كند؛ اما من بيت‏المال را بالسّويه تقسيم مى‏كنم. بعضى اشخاص آمدند نصيحت كردند و گفتند يا اميرالمؤمنين! اين كار، شما را شكست مى‏دهد و عدّه‏اى را وادار مى‏كند در مقابل شما بايستند. حضرت چنين فرمود: «اتأمرونى ان اطلب النّصر بالجور فيمن ولّيت عليه من اهل الاسلام واللَّه لا اطور به ما سمر سمير و ما ام نجم(2)»؛ شما از من مى‏خواهيد كه در حوزه حكومتِ خود، پيروزى را با ظلم به دست آورم؟! آرى؛ من پيروز خواهم شد و عدّه‏اى مخالفت نمى‏كنند؛ ولى من اين پيروزى را نمى‏خواهم. اگر بناست به خاطر ظلم و جور از اميرالمؤمنين طرفدارى شود، اميرالمؤمنين آن را نمى‏خواهد. فرمود: «واللَّه ما اطور به ما سمر سمير»؛ من هرگز چنين كارى را نخواهم كرد