این آقایان که فکر می کنند دولت موظف به دادن یک جایگاه برای آنها می باشد در هفته های گذشته بصورت مستقیم یا غیر مستقیم مسئولان استان را تهدید کرده اند که چنانچه به ما یک مسئولیت ندهید با نامه نگاری با تهران اعلام خواهیم کرد که استانداری با مسئولان ستاد دکتر روحانی هماهنگ نیست !
زمزمه های مربوط به برخی از انتصابات معاونان فرمانداران هم حکایت از این دارد که این تهدیدها تا حدودی کارگر بوده است . ما نمی دانیم این آقایان در انتخابات اخیر چه سهمی در رای مردم منطقه داشتند که الان خود را صاحب این رای ها می دانند !!!
آقایانی که برای رسیدن به مقام و پست این چنین له له می زنند تا امروز برای انقلاب چه هزینه هایی را پرداخت کرده اند ؟
اصلا معیار انتصاب آقای استاندار برای انتصاب فرمانداران و یا معاون آنان چیست؟
آیا آقای استاندار در انتصاب فرمانداران و … تقوا – تجربه – خداترسی – ولایتمداری – عدالت طلبی – سابقه گذشته – حسن شهرت – شایسته سالاری و … را مد نظر قرار داده است ؟
آیا همان طوری که برای خرید یک کیلو بادمجان برای مصرف منزل از مغازه بهترین ها را از بین فاسد ها سوا و خریداری می کنیم آیا در انتصاب فرمانداران و … به اندازه همان خرید یک کیلو بادمجان حساسیت بخرج می دهیم ، آن هم در نظامی که برای آن بیش از ۲۲۰ هزار شهید – هزاران جانباز تقدیم شد و هزاران فرزند بی پدر و هزاران زن بی سرپرست شدند و …؟
اگر آقای استاندار همانند مردم محروم و پابرهنه یعنی صاحبان اصلی انقلاب ، برای این نظام خون داده باشند می دانند که من چه می گویم !؟!
من و تو متهم هستیم نه دیگران !!
حضرت امام در زمان اوج مبارزات ملت مسلمان ایران در موضوع حق نظارت مردم بر حکومت اظهار داشت : « هر فردی از افراد ملت حق دارد که مستقیما در برابر سایرین ، زمامدار مسلمین را استیضاح کند و به او انتقاد کند و او باید جواب قانع کننده بدهد و در غیر این صورت اگر برخلاف وظایف اسلامی خود عمل کرده باشد ـ خود به خود ـ از مقام زمامداری معزول است . »
« همه و همه ملت موظفند که نظارت کنند بر این امور نظارت کنند اگر من یک پایم را کج گذاشتم ملت موظف است که بگویند پایت را کج گذاشتی … همه ملت موظفند به اینکه نظارت داشته باشند در همه کارهایی که الان مربوط به اسلام است … نبادا من یک وقت یک کلمه برخلاف مقررات اسلام بگویم اعتراض کنند بنویسند بگویند.»
بنیانگذار جمهوری اسلامی بر اساس تعالیم دینی و آموزه های اسلامی و با تاسی به سیره حکومتی پیامبراکرم (ص ) و امیرالمومنین (ع ) مردم را نه تنها مجاز که موظف به نظارت بر امور و نصیحت زمامداران و انتقاد از آنها می داند.
امام معتقد بودند که کشوری وقتی آسیب می‌بیند که ملت آن بی تفاوت باشند یعنی ملت همه باید حاضر باشند در مسایل سیاسی و با رشد آگاهی بر امور نظارت نمایند.
امام(ره) می‌فرمودند: «ملت باید الآن همه شان ناظر امور باشند، اظهار نظر بکنند در مسایل سیاسی، در مسایل اجتماعی، در مسایلی که عمل می کند دولت.»
«ملت باید ناظر باشد به اموری که در دولت می‌گذردیعنی نظارت همگانی مردم می‌تواند به عنوان نقش اساسی آنان کشور را از بسیاری انحرافات مصون دارد زیرا این نظارت‌ها هم در انتخاب صحیح مردم می تواند مۆثر باشد و هم این که مسئولان نظام را در برابر مردم پاسخگو می‌نماید.»
حضرت امام(ره) در کلامی دیگر نشانه انحراف از مسیر درست را به مردم نشان می دهد و وظیفه نظارتی آنها را متذکرشان می شود : « و آن روزی که دیدید و دیدند که انحراف در مجلس پیدا شد انحراف از حیث قدرت طلبی و از حیث مال طلبی در کشور در وزیرها پیدا شد در رئیس جمهور پیدا شد آن روز بدانند که علامت اینکه شکست بخوریم خودنمایی کرده از آن وقت باید جلویش را بگیرند. رئیس جمهوری که بخواهد سلطنت کند به این مملکت خود مردم باید جلویش را بگیرند… اگر مردم بخواهند که اسلام را حفظ کنند جمهوری اسلامی را حفظ کنند دولت و مجلس و رئیس جمهور و اینها را حفظشان کنند یعنی حفظ کنند از اینکه ـ خدای نخواسته ـ یک وقت قدمی از آن ور برندارند. »
نه زمامداران از حیث عدالت و درستی نفسانی و صحت رفتاری مصونیت دارند و نه مردم حق دارند نسبت به رفتار و منش مسئولان بی توجه باشند بلکه برای هدایت امور جامعه در مسیر درست همواره باید ناصح و خیرخواه خادمان خود باشند از نظارت و نصیحت و انتقاد دست برندارند.