اکثر دولت ها در حرف و سخن شعار نقدپذیری داده اند ام در زمان اجرا و شنیدن سخن مخالف، آستانه صبر آنها متفاوت بوده و البته اکثرا از به اصطلاح از کوره در رفته اند.

براساس این گزارش، دولت یازدهم نیز ظاهرا از این قاعده مستثنی نیست و علیرغم تاکیدات مکرر و متوالی شیخ حسن روحانی مبنی بر بالابودن روحیه نقدپذیری اما آنچه در عمل مشاهده می شود، تقابل با این شعار زیباست.

اگر از شعارهای انتخاباتی رییس دولت یازدهم عبور کنیم و از سخنان پرشمار وی درباره نقدپذیری طی ماه های گذشته نیز صرف نظر نمایید، طبق بررسی به عمل آمده، رییس جمهور در 34 روز اخیر در 6 سخنرانی بر روحیه نقدپذیری دولت اصرار نموده است:

1- امروز شرایط برای فعالیت‌های رسانه‌ای در ایران بهتر شده است، دولت تدبیر و امید به صراحت اعلام کرده که از انتقاد استقبال می‌کند چرا که انتقاد را سازنده می‌داند (۳ بهمن ۱۳۹)

2- در یک جامعه پرنشاط باید نقد و انتقاد باشد. دولت از نقد و انتقاد استقبال می‌کند (۱۷ بهمن ۱۳۹۲)

3- نقد و انتقاد سازنده و دلسوزانه نه تنها آسیب‌زننده نیست بلکه به دولت کمک نیز می‌کند (۲۱ بهمن ۱۳۹۲)

4- دولت، دولتی مسئولیت‌پذیر و پاسخگو در برابر ملت و انتقادپذیر خواهد بود. دولت به انتقاد سازنده افتخار می‌کند. همه یادمان باشد، باید به فکر انتقاد باشیم. هیچ‌کس به فکر انتقام نباشد. همه ما تلاش کنیم، نقد سازنده، همان جمله النصیحه لائمه المسلمین. نصیحت یعنی دلسوزی و با اخلاص سخن گفتن و با گفتار صحیح کمک کردن. نصیحت به معنای کمک از راه سخن دلسوزانه است. همه ما باید نقد را بپذیریم یادمان باشد همه ما ممکن است اشتباه کنیم (۲۲ بهمن ۱۳۹۲)

5- انتقاد حق همه است اما غیر از آن را باید تحمل کنیم و بدانیم هر مقدار صبر و تحمل ما بیشتر باشد در نزد خداوند اجر بیشتری خواهیم داشت ( ۲۸ بهمن ۱۳۹۲)

6- نقد اشکالی ندارد و انتقاد آزاد است و اساساً انتقاد سازنده و دلسوزانه یک وظیفه است (۶ اسفند ۱۳۹۲)

همانگونه که ملاحظه می شود رییس جمهور در مدت اخیر، بارها و بارها بر موضوع نقدپذیری و حتی گامی جلوتر، نظرات مخالف اشاره کرده و خواستار تحمل آنها شده است و یادآوری می شود که این سخنان، تنها مربوط به 34 روز اخیر است و از بیش از 200 روز قبل و حتی شعارهای انتخاباتی وی چشم پوشی شده است.

اما در واقع چه اتفاقی افتاده است؟ آخرین نمونه تحمل نقدپذیری دولت در صحنه عمل، شکایت از یک یادداشت نویس جوان به جهت نقد قطعنامه مرده ژنو و مذاکرات هسته ای است. یادداشت نویس روزنامه "وطن امروز" روز دوشنبه با شکایت شورایعالی امنیت ملی به دادگاه می رود و...!

آیا آن همه شعار در نقدپذیری با این اقدام همخوانی دارد؟ مردم به دولت راستگویان بسیار بیشتر از این امید بسته اند، اگر قرار باشد یادداشت یک نویسنده دلسوز انقلاب که ازقضا فرزند شهید نیز هست و در یادداشت هایش به ویژه در فتنه 88 به روشنگری دست می زد، با شکایت از جانب دولت روبرو شود که دیگر چه چیز را باید نقدپذیری دانست؟

این شکایت علاوه بر ادبیات توهین آمیزی است که طی مدت اخیر، مقامات رسمی دولت به منتقدین وارد دانسته اند؛ عباراتی همچون افراطی، تندرو، حسود، کم سواد و... که البته هیچکدام از این برچسب های ناچسب، موجب از صحنه خارج شدن منتقدین نشده است.

قطعا این سخن، سخن به جایی است که کسی نباید در لوای فضای آزادانه جهت نقد، به هرج و مرج و بی بندوباری فضای سیاسی کشور مشغول باشد اما نگاهی به عقبه کسانی که این روزها در قامت منتقد برخی عملکردهای دولت یازدهم شناخته می شوند نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق آنان، همان دلسوزان انقلاب اسلامی هستند که در موقع لزوم، خود و یا پدرانشان در 8 سال دفاع مقدس سنگرهای جبهه ها را پر کردند و در 8 ماه دفاع مقدس سال 88 نیز به مقابله با اغتشاش و آشوب ضدانقلاب برخاستند.

اینان اگر نقدی دارند، نه برای منافع مادی و پرکردن جیب خود است و نه تفکرشان در دسته بندی های مرسوم جناحی و باندی محدود می شود. اینان، بیتشان، بیت رهبری است و منافعشان، منافع ملی عموم مردم ایران است و دغدغه شان، حفظ انقلاب و عمل به توصیه امام سفرکرده شان است که وصیت کرد "نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد".

جنس نقد اینها متفاوت با آنانی است که با اصل و ریشه انقلاب اسلامی مشکل دارند. نقادان امروز برخی عملکردهای دولت (به ویژه مذاکرات هسته و قطعنامه مرده ژنو) اصل و ریشه را چسبیده اند و برای هرس برخی شاخ و برگ ها، دست به قلم شده اند و نقد می کنند.

اینان با مطالعه چندده باره متن توافق ژنو به این نتیجه رسیده اند که این توافق، با عزت، استقلال و حقوق قطعی ملت ایران سازگار نیست و به همین جهت، درصدد نقد آن برامده اند و البته به جهت آنکه یکطرفه به دادگاه نرفته باشند، بارها و بارها از تیم مذاکره کننده خواسته اند تا جهت تنویر افکار عمومی، دعوت به مناظره تلویزیونی با منتقدین را اجابت کنند که متاسفانه تا این لحظه پاسخی دریافت نکرده اند.

حال باید به تماشا نشست که آیا دولتمردان دولت یازدهم، که متاسفانه بعضا از انسجام و یکپارچگی لازم برخوردار نیستند، آیا به شعارهای رییس خود جامه عمل می پوشانند یا منتقدین دولت همچنان باید در اندیشه رفتن به دادگاه و یا تحمل فشار بر رسانه های خود باشند.