فارغ از محتوای این نامه که حرف جدی و جدیدی ندارد و تکرار همان هتاکی‌های قبلی به نظام و تداوم تهمت تقلب است؛ ادبیات آن نیز به گونه‌ای است که نویسنده یا نویسندگانش کوشیده‌اند محتوایش هم از ادبیات اپوزیسیونی و تعابیری مثل « ارباب قدرت» و « حاکمیت مستبد» بی‌بهره نماند و هم همچنان کروبی را چهره‌ای دلواپسِ «اهداف شهدای انقلاب و جنگ و اندیشه امام» معرفی کند که فداکارانه به خاطر «ایستادگی و مقاومت در قبال نگرش های مستبدانه» هزینه‌ها را به جان خریده است.

نویسنده در حالی  مدعی است «متاسفانه در هر دو دوره حق ملت سربلند ایران و اینجانب با دخالت بخشی از نیروهای سپاه پاسداران، بسیج و وزارت اطلاعات ضایع شد» دمیدن در توهم رهبری اپوزیسیون با آرایی کمتر از آراء باطله انتخابات 88 که حیات و فعالیت سیاسی‌ کروبی درسالهای 84 تا 88 و حزب اعتمادملی؛ مدیون کمک، حمایت و همکاری با برخی نهادهای امنیتی بوده و اساسا پروژه ظهور و تولد این حزب و حرکت سیاسی برای به حاشیه رانده شدن برخی جریانات اصلاح طلبی و ایجاد اختلاف در این جریان سیاسی تحلیل شده است.


نتیجه انتخابات را نپذیرفتیم، ولی حکم دادگاه را می‌پذیریم!
نویسنده نامه که گویا هنوز فهم درستی از تفکیک قوا در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ندارد پس از تکرار هتاکی‌های قبلی نسبت به نظام مطالبه اصلی‌اش را برگزاری دادگاه علنی معرفی می‌کند و از روحانی –که رئیس‌ قوه مجریه است- می‌خواهد که او از "حاکمیت مستبد" درخواست کند دادگاه علنی برای او تشکیل شود! در این بخش از نامه آمده است: «اینجانب نه از شما طلب رفع حصر دارم و نه این کار را در اختیار شما می دانم؛ لیکن از شما می خواهم براساس تکلیفی که قانون اساسی و مردم برعهده تان گذاشته اند، از حاکمیت مستبد بخواهید تا دادگاه علنی ام، مطابق اصل ۱۶۸ قانون اساسی، ولو با ترکیب مورد نظر ارباب قدرت را تشکیل دهد تا به یاری خداوند و به اتفاق وکلایم با استماع کیفرخواست، ادله خود مبنی بر تقلب انتخابات ریاست جمهوری ۸۴، مهندسی انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ وآنچه بر فرزندان این کشور در بازداشتگاه های قانونی و غیر قانونی گذشت را به اطلاع عموم برسانم. »

نکته جالب در این بخش از نامه، عقب‌نشینی از تعبیر "تقلب" برای انتخابات88 و جایگزینی با تعبیر " مهندسی انتخابات ریاست جمهوری ۸۸" و همچنین اضافه شدن تهمت تقلب به انتخابات سال 84 است.
نویسنده یا نویسندگان نامه کروبی در حالی سخن از «بیان ادله تقلب» در دادگاه می‌گویند که کروبی و موسوی 25بهمن‌ماه سال 89 حصر شدند و 20ماه فرصت داشتند به تعبیر خود اسناد و دلایل تقلب مورد ادعایشان را برای مردم بیان کنند. نه اینکه حالا و پس از نزدیک به هفت سال تازه خواستار تشکیل دادگاه برای بیان  «ادله خود مبنی بر تقلب انتخابات ریاست جمهوری ۸۴، مهندسی انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ وآنچه بر فرزندان این کشور در بازداشتگاه های قانونی و غیر قانونی گذشت» شوند. وقتِ بیان ادله تقلب همان سال 88 بود که شورای‌نگهبان مهلت رسیدگی به شکایات را تمدید کرد، نه حالا پس از گذشت شش سال و تحمیل هزینه های مختلف جانی و مالی و سیاسی و امنیتی و اقتصادی به کشور.

درباره ادعای تقلب در انتخابات 84 هم جای سوال دارد که چرا کروبی و همفکرانش در پنج سالی که پس از آن فعالیت سیاسی و مطبوعاتی داشتند به فکر بیان ادله آن نیفتادند؟ انتخاباتی که توسط وزارت کشور دولت اصلاحات برگزار شد و اگر قرار بر تقلب باشد بی‌شک یک پایه آن وزرات کشور خواهد بود. حال آنکه کروبی در آن انتخابات از آراءباطله نیز کمتر رای آورد.