"حجت الاسلام حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان در همایش هفته قوه قضائیه با اشاره به سیره برخورد امیرمؤمنان با مخالفان گفت: «قبل و پس از انقلاب همواره یکی از فخرهای ما پیروی از شیوه حکومتی مولایمان، امیرمومنان (ع) بود که چگونه با مخالفین رفتار کرد و چگونه آنها که تا دست به شمشیر نبردند از آزادی‌های متنوعی در جامعه مولایمان امیر مومنان (ع) برخوردار بودند. رفتار امیرالمومنین(ع) با مخالفین و با خوارج که تندترین زبان‌ها را داشتند و بدترین شیوه‌ها را عمل می‌کردند، زبان نرمی بود و باید ببینیم که مولای ما چگونه عمل می‌کرد. آیا می‌توانیم از سیره پیامبر عظیم الشأن اسلام و امیرالمومنین و روایات‌مان به خوبی این تفکیک را انجام دهیم تا در فعالیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و فرهنگی مردم آینده‌ای بس روشن را پیش چشم خود ببینند.»
هر چند این اظهارات و تاسی به شیوه بزرگان دینی در برخورد با مخالفان بارها و بارها از سوی موافقان رفع حصر سران فتنه مطرح گشته و هر بار نیز با پاسخ های مستدل تاریخی روبرو گشته، اما این بار نیز حجت الاسلام حسن روحانی با ادبیاتی کنایه آمیز در همایش هفته قوه قضائیه سخن از نرم‌خویی با مخالفان برانداز نظام به زبان می آورد.
محمدحسن رجبی دوانی یکی از کارشناسان مسایل تاریخی است که در برهه های زمانی مختلف به این تحریف‌های تاریخی واکنش نشان داده و تاکید کرده است که حتی امیرالمومنین(ع) نیز در برخی مقاطع اقدام به «حصر» مخالفین حکومت اسلامی کرده‌اند.
رجبی دوانی با اشاره به ریشه تاریخی مسئله حصر خاطرنشان کرد: در جریان فتنه جمل وقتی آن توطئه شکست خورد و عایشه اسیر شد، کلام امیر المومنین خطاب به او گویای جرم وی بوده است.
وی افزود: حکم جرایم عایشه اعدام بود اما امام علی(ع) به حرمت همسری پیامبر(ص) و مصلحتی بالاتر او را محاکمه نکرد بلکه در حصر قرار داد.
رجبی دوانی با بیان اینکه امیر المومنین صرفا برای مصلحتی بالاتر عایشه را در حصر قرار داد، گفت: امام علی (ع) به عایشه گفت باید به مدینه بازگردد و در خانه ای که پیامبر (ص) تعیین کرده است تا دم مرگ در آن باشد؛ این یعنی حصر.
این استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: برخی مصلحت های بالاتر ایجاب می کند که حکم خدا مسکوت گذاشته شود و احکام ثانویه در قبال آن اجرا گردد.
وی با تاکید بر اینکه در خلافت امام علی(ع) ما مواردی داریم که فردی بدون محاکمه به زندان انداخته شده بود، گفت: در تاریخ آمده است یک فردی از بیت المال اختلاس کرده بود و امیر المومنین او را به زندان انداخت و آن فرد سپس فرار کرد که امام خانه او را خراب کرد. حتی یک موردی داریم که یکی از افراد کوفی به امام علی(ع) خیانت ورزید که امام بعد از فرار او خانه او را تخریب کرد.
رجبی دوانی با اشاره به اعمال مصلحت های امام خمینی(ره) در ابتدای انقلاب نیز گفت: امام(ره) سران حزب توده و ناخدا افضلی فرمانده نیروی دریایی وقت را که به نظام اسلامی خیانت کرده بود را اعدام کرد اما کیانوری و طبری را اعدام نکرد و این به خاطر مصلحت های بالاتر بود.
وی در جایی دیگر، از توصیه پیامبر اکرم(ص) به امیرمومنان(ع) در رابطه با برخورد با مخالفین خبر می دهد و می گوید: "در ارتباط با فتنه زمان امیرالمومنین(ع)، پیامبر اکرم(ص) پیشاپیش این موارد را برای حضرت پیش‌بینی کرده بود و تکلیف آن بزرگوار را هم روشن کرده بود. فرموده بود: یاعلی (ع) تو بعد از من با سه گروه ناکثین، قاسطین و مارقین مواجه می‌شوی و چاره‌ای جز جنگ و سرکوبی آنها را نداری.
یعنی کسی که بیعت خود را می‌شکند یا در روی نظام حق می‌ایستد یا نظام حق را متهم به خروج از مسیر اسلام می‌کند و براندازی پیشه می‌کند، این‌ها مستحق مقابله و سرکوبی و نابودی هستند. این را پیغمبر (ص) می‌فرماید و این نام‌ها را هم وجود مقدس حضرتش بر مخالفان و دشمنان امیرالمومنین (ع) نهاد. بنابراین کسی که فتنه‌انگیزی می‌کند و این فتنه را تا مرحله براندازی می‌کشاند حکم او سرکوبی و قتل است، مگر رهبر جامعه اسلامی مصلحتی ببیند و به خاطر آن مصلحت حکم الهی را بر او جاری نکند.
فتنه گران سال ۸۸ دقیقا مثل فتنه‌گران جمل، حکم آنها سرکوبی بود و هر کسی که در آن عرصه آمده و ایستاد تا وقتی که ایستادگی می‌کند باید سرکوب شود و از میان برود. کسی که امنیت جامعه را به هم زده، خرابی به بار می آورد، متعرض جان و مال و ناموس مردم و اموال عمومی می‌شود، این محارب است و در آن شکی نیست. براندازی نظام را پیشه کرده، حتی اگر سلاح هم در دست نگرفته باشد ولی وقتی تخریب می‌کند و شهر را ناامن می‌کند این محارب است و حکم محارب هم در قرآن مشخص است و سرانی که آنها را به عرصه آوردند و این جسارت و گستاخی را به آنها دادند که این اعمال را انجام دهند، به طریق اولی، به عنوان سران مفسد فی الارض تلقی می‌شوند."
وی عنوان می کند: اما همان طور که عرض کردم حضرت آقا با تأسی به سیره پاک امیرالمومنین (ع)، خویشتن‌داری کرد، زیرا این‌ها فضایی را ایجاد کرده بودند، همانطور که آن فتنه‌گران و پیمان‌شکنان عمل کرده بودند و امیرالمومنین (ع) را مقصر در قتل خلیفه سوم تلقی کرده بودند و به جامعه القا کردند و خلیفه سوم به خاطر عملکرد غلطش که چه جنگ روانی درست کردند، چنان مورد نفرت قرار گرفت که انقلاب به پا شد و مردم آن را از بین بردند.
به گفته این کارشناس ارشد مسائل تاریخ صدر اسلام "ولی فتنه‌گران با عملیات روانی شدید چگونه عمل کردند که از خلیفه منفور یک خلیفه مظلوم ساختند و امیرالمومنین (ع) را که به یاری این خلیفه آمده بود تا او را از این سختی‌ها و شقاوتی که خود برای خود ایجاد کرده بود بیرون بیاورد ولی امیرالمومنین (ع) را مؤثر و مقصر در قتل او جلوه دادند، حال آنکه به استناد منابع مهم اهل تسنن که امروزه در اختیار ما هست، همین سران فتنه جمل، خود عاملان مهم براندازی قتل عثمان بودند. عایشه، طلحه، زبیر و عمرعاص، این‌ها کسانی هستند که در قتل عثمان مؤثر بودند و حالا به خون خواهان عثمان تبدیل می‌شوند و امیرالمومنین (ع) باید تاوان پس بدهد و مردم را هم با سوء‌استفاده از جایگاه همسری پیغمبر، صحابی‌های بزرگ پیغمبر فریب دادند و عده‌ای احساس کردند که وظیفه دارند بیایند و با این‌ها بر ضد امیرالمومنین (ع) که نعوذ بالله مقصر است، همراه شوند و براندازی شود."
رجبی دوانی افزود: "در این فتنه هم ما می‌بینیم که این‌ها به این شیوه عمل کردند. فضایی را ایجاد کردند و گروهی را فریب دادند. بنابراین کار این‌ها مقابله بود و درآن شکی نیست ولی امیرالمومنین (ع) که می‌دانست خیلی از مردم هنوز توجیه نشدند. اگر چه حق سران آن فتنه و بازمانده فتنه‌گران، مرگ بود و امیرالمومنین (ع) بعد از جنگ جمل دستور داد، فراری‌ها را تعقیب نکنید، زخمی‌ها را نکشید و کاری به آنها نداشته باشید، خود عایشه که از رئوس این جریان بود را با احترام، در حصر قرار داد که عایشه دیگر حق نداشته باشد به فتنه انگیزی‌های خود ادامه دهد.
حضرت ۴۰ خانم اهل بصره را دستور داد که لباس مردانه بپوشند و صورت‌های خود را بپوشانند و او را از بصره به مدینه ببرند و حق ندارند از آن شهر بیرون بیاید و همانجا باید بمانند و الحق تا آخر خلافت امیرالمومنین (ع) ما دیگر تحرکی از عایشه بر ضد امیرالمومنین (ع) نمی‌بینیم.
در حقیقت امیرالمومنین (ع) او را در یک حصری قرار داد و از مجازات خود صرف‌نظر کرد. نه اینکه حق او مجازات نیست. داریم که وقتی امیرالمومنین (ع) او را سرزنش کرد که این چه فتنه‌ای بود؟ خلاف دستور پیغمبر بیرون آمدی و این وضع را پیش آوردی، تقاضای عفو کرد و امیرالمومنین (ع) هم به حرمت جایگاه همسری پیغمبر (ص) و هم اینکه مصالح حکومت اینگونه ایجاب می‌کرد، او را مجازات نکرد و با احترام به مدینه برگرداند."
وی با اشاره به اینکه سران فتنه با خیانت و خباثتی که مرتکب شدند جرمی بدتر از قتل نفس انجام دادند، اظهار کرد: اگر آنها قتل نفس انجام می دادند برایشان بهتر بود که به نظام اسلامی خیانت کردند. اگر انتظار دارید شمر و عبیدالله بن زیاد از اعمالشان توبه کنند، سران فتنه هم از اقدامات خود توبه می کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه معتقد است "کسانی که تصور می کنند در رحمت نظام برای خائنین به ولایت باز است اشتباه می کنند. شاید ممکن است برخی سیاسیون تحت فشار باشند و به برخی امیدواری هایی را در مورد سران فتنه بدهند اما من خواهش می کنم از سیره اهل بیت خرج نکنند."
به گزارش جهان، بر این اساس آنچه که از رأفت مولای متقین در جریان های متعدد تاریخی نام برده می شود در حق کسانی بوده است که با هدایت سران منحرفین اغفال شده و آلت دست قرار گرفته و فریب خورده اند نه در حق آنانی که خود عامل، محرک و هدایت کننده توطئه ها و خباثت ها در حق حکومت اسلامی بوده اند و رهبری براندازی را بر عهده داشتند.