3- گذشتن از گناهان و خطاهای مردم، همان گونه که مدیر انتظار دارد خداوند نسبت به او بخشش و گذشت داشته باشد.
4- از کیفر دادن به بندگان خدا شاد نگردید و اگر از تقصیر کسی در گذشتید پشیمان نشوید.
5- نسبت به بندگان خدا با عدالت رفتار نمائید زیرا هیچ چیز نزد خداوند بدتر از ظلم کردن نیست وخداوند در کمین ستمکاران است.
6- خشنودی عامه را در نظر داشته باشید زیرا نا رضایتی خواص در مقایسه با ناراحتی مردم اهمیتی ندارد. عامه مردم ستون دیند و جامعه از آنان تشکیل می‌شود. بنابراین باید میل و توجه مدیران و کارگزاران به عموم مردم باشد و پیوسته در خشنودی آنان کوشش نمایند.
7- آنچه به عهده مدیران و حاکمان می‌باشد بر طرف نمودن عیوب علنی است و حکم عیوب نهانی با خداوند است.
8- با خوش رفتاری، گره دشمنی‌ها را از دل‌های مردم باز کنید و علل کینه توزی‌ها را از میان ببرید.
9- سخن سخن چینان را به زودی باور ننمائید.
10- انسان های بخیل، ترسو و حریص هیچ گاه نبایستی مورد مشورت قرار گیرند.
11- با کسانی مشورت نمائید که سخن حق را اگر چه تلخ باشد، بگویند.
12- هیچ چیز بهتر از نیکی به مردم و کم کردن هزینه زندگی آنان نمی‌باشد.
13- هرکس رنجی متحمل شده، به همان اندازه ارزش آن را در نظر بگیرید، رنج کسی را به غیر او نسبت نداده و همان مقدار که زحمت کشیده قدر بدانیم و نه کمتر.
14- هرگاه مردی عالی مقام و دارای نژادی بلند، رنج کمی متحمل شده عُلو مقام او باعث نشود که کار کوچک وی بزرگ جلوه کند و نیز اگر مرد گمنامی کار بزرگ و ارزنده‌ای انجام داد، گمنامی او سبب کوچک شمردن کار او نشود.
15- به در خواست‌های مردم در همان روزی که درخواست را دریافت می‌کنید جواب دهید.
16- در هر روز کار همان روز را انجام دهید زیرا کارهای هر روز به همان روز تعلق دارد.
17- مرتباً به میان مردم رفته و از مسایل ریز و درشت با خبر شوید.
18- از این که دوستدار چاپلوسان باشید و بخواهید که مردم از شما ستایش کنند و یا به مردم منت بگذارید وکار خود را از آنچه هست بزرگتر بنمایانید بپرهیزید.
19- به هنگام غضب نه تصمیم، نه دستور، نه تنبیه.

20- از احوال مدیران قبلی عبرت گرفتن.